dandıra dəymək: (Qarakilsə) xətrinə dəymək, qəlbə toxunmaq. – Mən nə dedim sənin dandıra: dəydi
daη atmax: (Qazax) Novruz bayramı qabağı son çərşənbə axşamında səhərə qədər yatmamaq, oyaq qalıb şənlik etmək
(Xudat) hədik
(Zəngilan) danlamaq. – Bu uşa: az daηsıginən
(Şuşa) kobud, tərbiyəsiz. – Səniη bu oğluη çox danğalaxdı
(Mingəçevir, Oğuz) 1. b a x danqır 2. ot bitməyən yer
I (Hamamlı, Oğuz) mal aşığı. – Danqa mal aşığına deyərix’, qoç aşığına saqqa (Hamamlı) II (Naxçıvan, Şərur) 1
(Çənbərək) böyük vanna. – Uşağı çimizdirməx’ isdi:rəm, danqarı yəti burya
(Çənbərək) arıq. – Danqartağ düyədən alışmalamaxnan ət çıxmaz ◊ Danqartağı çıxmax – arıqlamaq. – Niyə belə danqartağıη çıxıf, çörəx’ yemirsəη?
(Astara, İmişli, Kürdəmir, Masallı, Ordubad, Salyan) loğva, ədabaz, dikbaş. – Ə, sən nə danqaz adamsan? (İmişli); – Adam danqaz danışmaz (Salyan); – B
(Masallı, Ordubad, Salyan) dikbaşlıq, lovğalıq, ədabazlıq ◊ Danqazdığ eləməg – dikbaşlıq etmək. – Axıllı ol, danqazdığ eləmə (Masallı); – Adə, danqazd
(Ağdam, Füzuli, Qazax, Zəngilan) əkinin su çıxmayan hissəsi. – Danqazdı:n pambı: açılıf (Zəngilan)
(Zəngilan) 1. boşboğaz, çox danışan 2. boş-boşuna, səbəbsiz hürən. – Bı nə danqı itdi, ə:!
(Lənkəran) yüngülxasiyyətli
(Ağbaba, Cəlilabad, Kürdəmir) daz. – Uşağ elə danqırdı ki… (Ağbaba); – Başımın tüki tökiley, danqır oleyəm (Cəlilabad)
(Qafan) bax danqır
(Çənbərək) bax dağvadil. – Hümbət mənnən danmadil danışdı
I (Bakı, Göyçay, Meğri, Mingəçevir) sabah. – Mə:m sizə gəlməyim dannıya qaldı (Bakı); – Büyin qızın döymeyan, danna dizin döyecax (Meğri) II (Qax) ehs
(Göyçay) sabah
dansığı çıxmax: (Şuşa) sırtılmaq, üzü bərk olmaq. – O qədər söz eşidif, dansığı çıxıf
(Gədəbəy, Qazax) sözünü geri götürmək
(Meğri) iri, böyük, uca. – Nəcafəlinin bir dant çinarı variydi
(Şamaxı) səhər alaqaranlığı. – Dantori məyi durğuz
(Zaqatala) kobud. – O, danzalın biridi
(Qax) qapazlamaq, başa döymək
(Qax) çobanların payız şənliyi. – Qoyunu payız görməyə qoanda çobannar dapandı eliylər
(Gədəbəy) parç. – Dapbıynan bir su veriηnən yaneyrım
(Qax) siçovul
I (Kürdəmir) səbirsiz, kəmhövsələ. – Adam gərəy dar olmasın, səbirri olsun II (Kürdəmir) xəsis. – O, yaman dar adamdı, pıl xərcləməynən arası yoxdu
I (Ordubad) taxıl saxlanılan iri qutu, yeşik. – Darabani təmizdə, indi buğda gətirəcəklər; – Daraba təxdədən qəyrilir II (Qafan, Zəngilan) 1
(Zəngilan) bax daraba II
(Ordubad) iki kisə (qalın sarı rəngli parçadan). – Darabizonda yun var
(Gədəbəy, Gəncə, Şamaxı, Şəmkir) keçid, dağ keçidi. – Daracaxdan keçəndə at büdrədi, məni yerə vurdu (Şəmkir); – Oxarı çıxarıx, bir daracağa baxarsaηı
I (Qubadlı) bal şanı. – İki darağ bal aldım, bir gündə yi:b qutarduğ II (Göyçay, Qubadlı) arabanın cağı
(Göyçay) erkək nərə balığı. – Darağanı bişirdim
(Dərbənd) şanapipik. – Teregdə darağbaş var
(İmişli) avam, key. – Bi darağitirən arvadım var, pıl tanımır, verdigin bilmir
(Salyan) çiçəkləmək, çiçək açmaq. – Pammığ darağlıyıb
(Kürdəmir) bax darağan. – Darağun Kürdə bı yil yap azdı; – Darağun qəcbinnən yağlı olur
(Borçalı) güləş zamanı ifa olunan hava (motiv). – Ay usda, bir darahəngi çal
I (Daşkəsən) kotanın hissəsi. – Kotan əkəndə daşa keçdi, darax sındı, hop taxdadan aralandı II (Şuşa) bəzi quşların başında yelpincə oxşar kəkil
(Çənbərək) cərgə ilə bitmək. – Qarğıdalı daraxlanıf
(Kəlbəcər) heyvanlarda çanaq sümüyü. – Daraxlıx beldən aşago:lor
(Lənkəran) bacarıqsız, əlindən iş gəlməyən
I (Cəlilabad) şanapipik II (Salyan) durna balığı. – Daraqqunun kababı yaxşı olur
I (Mingəçevir, Ordubad) xəsislik etmək. – Əhməd pul xərcləməyə daralır II (Şəki) kəmhövsələ olmaq, narahat olmaq
(Yardımlı) tarım. – İpi darama elə ki, yaxşı olsun
I (Bakı, Çənbərək, Kürdəmir, Mingəçevir) məc. dalınca danışmaq. – Bilmirəm mə:m nəyim artıxdı, mə:m nəyimi darıyıllar (Kürdəmir); – Parax Mühərnən Ziy
(Qax) evdə olan yemək şeyləri
daramırt eləmək: (İmişli) gizilin götürmək. – Çovannar ətdən-sütdən daramırt eleyirdilər