(Ordubad) suvarma zamanı artıq suyun toplandığı yer. – Mişdovluxda bir ilan gördüm
(Quba) 1. soyuqqanlı 2. laqeyd. – Mən unun kimi mişəxət adam gürməmişəm
(Quba) 1. soyuqqanlıq 2. laqeydlik. – Nə ulsa, u üz mişəxətduğunnan əl çəkmiyədü
(Tərtər) üzüm növü. – Mişgit yeməli üzüm dö:il
(Cəlilabad) otu yeyəndən sonra malın qabağında qalan çör-çöp
(Dərbənd, Xudat, Quba) ərik, qaysı. – Bağa gideg mişmişi sirkələməgə (Dərbənd)
(Şəki) siçovul. – Zirzəmidə mişo: l variydi
(Dərbənd, Tabasaran) tir. – Qumşinün əvinün iki mitihi yər tərpənəndə sinitdi, yəxşi ulutdu uşağları əvdə ulmayutdu (Dərbənd); – Palut mitihləri ulsa
(Bakı) evlənən oğlanın qızın valideyninə verdiyi xərc (pul). – Mən deyən mitmanxərci olmasa qızı vermərəm
(Ordubad) içərisinə əzilmiş badam, qoz doldurulmuş ərik və ya şaftalı qurusu
(Oğuz) su çıxmayan çəltik zəmilərinə suyu qaldırmaq üçün çəkilmiş barı. – Zəmi yeri ənni olanda o başdan bu başa su çıxartmaq mümkün olmıyanda ortadan
(Şəki) xidmətçi. – Həyindi icraçı diyillər, hunda miyanda diyirdilər
(Şəki) bax miyanda
(Goranboy) yağsız, arıq (ət). – Onun aldığı ət miyəntəx’ idi
(Oğuz) otu külək dağıtmasın deyə tayaya sancılmış ağac. – Miyim tayanı saxlıyır küləx’dən
(Salyan) çölpişiyi, yazıpişiyi. – Miyopişigi öylərdə qalmaz, çöllərdə olar, yaxşı tüki olur
I (Ağdam, Cəbrayıl, Kürdəmir, Qazax, Mingəçevir, Şəki, Tovuz, Zəngilan) 1. torpaq, saman, peyin və sidik qarışığı (Qazax) – Tovlanın mizini təmizdə 2
(Lənkəran) milçəkyeyən böcək. – Mizanqullar isdi yerrəri çox sevillər; – Tünzalə bir mizanqul tutdu
(Füzuli) yeddiqardaş ulduzlardan birinin adı. – Ildızlardan Ülkar de:rix’, Çütçü, Çərgavçı, Mizantərəzi, dan ıldızı, Sabıta ıldızı, Karvanqıran de:rix
I (Cəbrayıl, Şəki, Şuşa) qarmon. – Mizqan çalan Kambılbəyimin yaxşı səsi də var (Şuşa) II (Qax) büzməli
(Qazax, Tovuz) bax mizqan I
(Naxçıvan) ox. – Mizrab adama dəysə öldürər
(Başkeçid, Borçalı, Culfa, Gəncə, Ordubad) bax maj I. – Mən mocı tutdum (Culfa)
(Dəvəçi, Quba) bax maş. – Bu il yaxşı moç yığduğ (Quba)
(Bakı) aşıq. – Moçan var, gəl moça-moça oynıyağ
(Bakı) aşıq-aşıq oyunu. – Gəlin moça-moça oynıyağ
(Qarakilsə) bax maça III. – Bir cüt moçamnı qoyunmuz vardı, moçamnarı barmax kimi sallanırdı
(İmişli, Sabirabad) bax maça III
(Şərur) ağacın xırda kökləri
I (Cəbrayıl, Zəngilan) ot topası. – Beş-altı modadan bir taya əmələ gəlir (Cəbrayıl) II (Oğuz) iri qoz
(Çənbərək) mədə. – Oğul, savaxdannan tıxırsan, modaşana bir şey olmadımı?
(Çənbərək) xarab olmaq, sıradan çıxmaq. – Kəndin qırağındakı yol moquflanıf
I (Şəki) 800 qr-lıq ipək sarğı. – Moduxları maşınnara dolduruf göndərillər böx’ şə:rrərə II (Çənbərək, Hamamlı) yeralmasına oxşar bitki adı
(Çənbərək) haylamaq. – Eşşəyi modula yeyin gessin
I (Ağbaba, Basarkeçər, Borçalı, Hamamlı, Qazax) ortaq, şərik. – Mürsəl Murtuznan modyamdı (Ağbaba); – Əli, gə modyam olax (Basarkeçər); – Şərikli yer
(Əli Bayramlı) bax mığro
I (Ordubad) bax maj I. – Xışın əltutan yerinə moj deyərıx (Ordubad) II (Salyan) silə, ağızbaağız. – İskanı nöhün moj doldordın?; – Kür moj qalxıb
(Gədəbəy) kartof. – Ə:rvat, bir beş-on moqu asıηnan so:utma
moquf eləməx’: (Qazax) tərk etmək, başlı-başına buraxmaq. – Bosdanı moquf elədix’, ta soylufdu (Qazax) Moquf olmağ (Bakı) – yox olmaq
(Ağdam) uşaq oyunu adı
(Gədəbəy) yeyilən yabanı bitki adı
(Barana, Borçalı, Laçın, Şuşa) 1. b a x mollabaş (Barana, Borçalı, Şuşa); – Mollabaşı div tutor (Borçalı); – Mollabaşının çiçəyi göy olur, özü də yemə
(Füzuli) payızda əkin yerində bitən və yanacaq kimi istifadə olunan bitki. – Gedəx’ zəmiyə mollaboşa yığax
(Şuşa, Zəngilan) uşaq oyunu adı
(Zaqatala) quş adı. – Mollaquşlar gəliblər
(Oğuz) bax molaquş. – Mollaquşu cür-cücü, dən-dün ağzına nə gəlsə yi:r; – Mollaquşu su qıraxlarında olur
(Şəmkir) yeyilən yabanı bitki adı. – Mollapaşa saf yaxıcca ye:lir
(Salyan) yayda su üzərində uçan cücü. – Mollatütək yayda olar; – Mollatütəgi naqqa balığ, su bağası yiyir
(İmişli) qoyunun (və ya keçinin) boğazından sallanan bir cüt vəzi
(Qazax, Sabirabad) bax monçağ