“Çıldaqlamaq”dan f.is
f. Çıldaq etmək (bax çıldaq). [Rəşid:] [Qorxmasına] görə bina qoyulur ki, qızı K. kəndinə aparıb çıldaqlasınlar, qorxuluğunu götürsünlər
sif. Coşqun, odlu-alovlu. Çılğın dühalar ki hökm edər qərbə; Onlar səbəb olmuş bir geniş hərbə. S.Vurğun
zərf 1. Dəli kimi, dəlicəsinə. Fırlatdı bir qəhqəhə; Çılğınca qalxdı birdən. Ə.Cavad. Gülgəz çılğıncasına atasının yaxasını didişdirməyə başladı
“Çılğınlaşmaq”dan f.sif
f. Azğınlaşmaq, coşmaq, dəli kimi hərəkət etmək. // məc. Coşmaq, qudurmaq, azğınlaşmaq. Dəniz getdikcə çılğınlaşırdı
is. Çılğın adamın hal və keyfiyyəti; dəlicəsinə, azğıncasına hərəkət. Çılğınlıq etmək
sif. 1. Əynində heç bir paltar olmayan, bədəni heç bir şeylə örtülməmiş; paltar geyməmiş; soyunmuş, lüt-üryan
1. sif. və zərf Çılpaq, lüt-üryan. Çılpaqca uşaq. Çılpaqca oturmaq. 2. is. zool. Ağzının künclərində və başında bığı olan girdəbaşlı balıq növü
“Çılpaqlanmaq”dan f.sif
f. 1. Paltarlarını soyunmaq, çılpaq olmaq, lüt olmaq, üryan olmaq. Lakin Mehriban Zakirin yanında çılpaqlanıb suya girə bilərdimi? H
“Çılpaqlaşmaq”dan f.sif
f. 1. bax çılpaqlanmaq 1-ci mənada. [Tahir] sonra tamam çılpaqlaşıb, özünü duşun altına verdi. M.Hüseyn
is. 1. Çılpaq vəziyyət; lütlük, üryanlıq. 2. məc. Otu, bitkisi qurumuş, məhv olmuş yerin halı. Çölün çılpaqlığı
“Çımxırmaq”dan f.is
f. Məzəmmətlə qışqırmaq, töhmətləndirmək. [Baloğlan:] [Almaz] əvvəl bir çımxırdı üstümə, mən də bir təpindim ona
is. Tikinti işlərində istifadə olunan daş qırıntısı, xırda daş. Çəpərlər aradan bir-bir sökülsün; Palçıqlı yollara çınqıl tökülsün
sif. Çınqıl olan, çınqıldan ibarət olan. Uzaqdan çınqıllı dağdan götürülən böyük arx kəndin günçıxan qoluna qədər gətirilir və böyük bir daşın yarığın
is. Çoxlu çınqıl olan yer, çınqıl çıxarılan yer. Çınqıllıqdan çınqıl çıxarmaq. – Çınqıllıq yuxarı qanadlanan Bozat çoxdan Sarıbaba dağının gədəyini aş
is. bot. Meşələrdə, dağ-çəmənlərdə və çox rütubətli çınqıllı yerlərdə bitən çoxillik ot bitkisi
is. dan. Səs, səs-səmir, çınqırtı. □ Çınqırını çəkməmək – səs çıxarmamaq, ağzını açmamaq
is. Zəng. Birdən-birə qapının çınqırığı vuruldu. A.Şaiq. Anaxanım Novruz qızı küçələri sürətlə keçib, evinə yetişdi, yuxarı qalxıb, əlini hirslə çınqı
bax çınqırıq
“Çınlamaq”dan f.is
f. Səslənmək, eşidilmək, səsi gəlmək. Qoy çınlasın varlığın; Ömrün, bəxtiyarlığın; Şadlıq kamançası da
“Çınlatmaq”dan f.is
f. Səsləndirmək. Söyləyiniz dastanını; Çınlatınız kamanını; Gözəlliyin, daşqın sular! M.Müşfiq
çır-çır çığırmaq – bərk çığırmaq, qışqırmaq, bağırmaq. Sabah yola düşəndə də [uşaq] çır-çır çığırırdı
bax çıraq. Bir kiçicik daxmada ancaq çıra; Saçmada ətrafına ölgün ziya. A.Şaiq
is. [fars.] Hər cür işıqlandırıcı cihaz (qaraçıraq, lampa, fənər, lampoçka və s.). [Molla:] Ay filankəs, gecənin bu vaxtında əlində çıraq orada nə gəz
is. [fars.] Çıraqbanlıq, çıraqlarla işıqlandırılmış. Çıraqbandır tamam yer, göy; Nə zəncir var, nə bir zindan
is. 1. Çıraqban olma, çoxlu işıq yanma, çıraqların yanması nəticəsində hasil olan işıq. Bu gecə Naxçıvanda indiyə qədər misli görünməmiş bir çıraqbanl
“Çırmalamaq”dan f.is
bax çırmamaq. [Mübaşir Məmməd Musa kişiyə:] Qollarını niyə çırmalamısan, kişi? Yoxsa pəhləvanlıq eləmək fikrindəsən? M
“Çırmalanmaq”dan f.is
“Çırmalamaq”dan məch.; çırmanmaq
sif. Paltarının qolu (qolları) və ya şalvarın balağı (balaqları) bir neçə qat qatlanılıb yuxarı qaldırılmış; çırmalanmış, çırmanmış
“Çırmamaq”dan f.is
f. Paltarının qolunu və ya şalvarının balağını bir neçə qat qatlayıb qaldırmaq, çırmalamaq; çırmanmaq
“Çırmanmaq”dan f.is
qayıd. Paltarının qolunu və ya şalvarının balağını çırmamaq. Çırmanırıq keçməyə çay gəlməmiş; Başlayırıq qızmağa yay gəlməmiş
top. Quru budaq, kol qırıntısı; çılçırpı. On altı-on yeddi yaşlarında bir qız çayaşağı enərək, meşənin ətəklərində çırpı yığırdı
“Çırpılmaq”dan f.is
məch. 1. Bir şeylə vurularaq tozu çıxarılmaq (yorğan-döşək, geyim, xalça-palaz və s. haqqında). İsti paltarların boğçadan çıxarılıb həyətlərdə, eyvanl
is. 1. Çırpınma işi, çırpınma. Nədir o istəkli, o heyran baxış? Nə dadlı cik-cik, nə gözəl çırpınış! A
“Çırpınmaq”dan f.sif
f. 1. Bərk döyünmək, oynamaq, titrəmək, vurmaq. Ürəyi (qəlbi) çırpınmaq. – Könül bir quşdur ki, sevməz əsarət: Daim çırpınır, istəyir hürriyyət
is. Döyünmə, döyüntü, çırpınma. …Çırpıntılar içərisində çapaladığım halda, Mahrunu gözləməkdə idim. M
“Çırpışdırmaq”dan f.sif