dan. bax bədnamlıq. [Hamı:] Yox, belə iş ola bilməz; bu nə hərəkətdir, bu nə bədnamçılıqdır? Ü.Hacıbəyov
is. Biabırçılıq, rüsvayçılıq
is. [fars. bəd və ər. nəzər] Guya gözündə başqasına xətər yetirə biləcək qüvvə olan adam. Al-yaşıl geyinib durma qarşıda; Yayın bədnəzərdən, göz dəyər
sif. [fars. bəd və ər. niyyət] Niyyəti, qəsdi, fikri, arzusu pis olan. Gözəlin bəzisi bədniyyət olur; Qədrbilməz olur, bihürmət olur
is. Sağlam, qaçağan və köhlən at. Mən aşıq Alı dayı; Söz deyər Alı dayı; Könlü bədöv istəyən; Vaxtında alı dayı
is. [ər.] On dörd gecəlik Ay, tam dairə şəklinə düşmüş Ay. // Şairanə təşbehlərdə. Gün-gündən edib kamalı hasil; Ol mahi-növ oldu bədri-kamil
sif. [fars.] Rəftarı pis, bədqılıq, rəftarsız, yola getməyən, kobud (rəftarda). Bədrəftar adam
is. İnsanlarla keçinməmə, yola getməmə, rəftarsızlıq, bədqılıqlıq; kobudluq (rəftarda)
[fars. bəd və ər. rəğbət] Pis, rəğbətsiz, ikrah doğuran. Amma [Mirzə Süleyman bəy] adını dəyişmək istəyəndə rəhmətlik atasının bədrəğbət adı mane olur
is. [fars.] bot. Ətirli efir yağına malik bitki
sif. [fars.] 1. Xoşa gəlməyən rəngdə olan, pisrəngli, çirkinrəngli. 2. Çirkin, kifir. Cəfər kişi qarayanız, … seyrək bığlı, olduqca bədrəng bir adam i
is. [fars. bəd və ər. sifət] 1. Görünüşü, sir-sifəti çirkin, bədləkər. Bədsifət bir şeytan kürəkləyib onu cəhənnəmə tullamaq istəyirdi… “Kirpi”
sif. [fars. bəd və ər. şəkl] Pis görkəmli, çirkin, biçimsiz
sif. Uğursuzluq gətirən
is. Uğursuzluq, bədbəxtlik gətirmə
sif. [fars.] bax betər. [Heydər bəy:] Səni toysuz aparmaq mənə ölümdən bədtər görünür. M.F.Axundzadə
sif. və is. [fars.] Bəxti gətirməyən, uğursuz, şükümsüz. Bəduğur adam. – [Kəndlilərdən bəzisi] təki deyirdi, bu bəduğurların üzünü görməyim
sif. və is. [fars. bəd və ər. zat] Zatı pis, nacins, yaramaz, alçaq; hiyləgər, fitnəkar (bəzən söyüş mənasında işlənilir)
is. Yaramazlıq, alçaqlıq, hiyləgərlik, fitnəkarlıq, nacinslik
nida. Tərif, bəyənmə, zövq, nəşə ifadə edir (bəzən istehza ilə deyilir). Bəh-bəh, nə gözəl havadır! Bəh-bəh, nə ətirli güldür! Bəh-bəh, nə yaxşı səsi
[fars.] bax bahadır
zərf [fars.] İgidcəsinə, qəhrəmancasına, bahadırcasına
is. [xüs. is.-dən] Bəhailiyə mənsub olan adam
is. 1. XIX əsrin ortasında İranda əmələ gəlmiş kosmopolit bir məzhəb. (Babın şagirdlərindən biri olan Bəhaüllanın adından)
is. [fars.] 1. Bir iş üçün əsas ola bilən keyfiyyət, səbəb, dəlil. Mübahisə üçün bəhanə axtarmaq. – Faş oldu nəsihətin cəhanə; Sən qoymadın ortada bəh
is. Hər şeyə bəhanə tapan adam. Bəhanəçiyə bəhanə əskik deyil. (Ata. sözü)
is. [fars.] şair. Güllüçiçəkli, yaşıllıq yer. Dəbistan bir bəharistan, onun əzharı irfandır. M.Hadi
is. [ər.] 1. Gözəllik. 2. Şadlıq, sevinc, fərəh. Şairəm, təbim dəniz, şeiri-tərim dürdanədir; Bəhcətim, eyşim, sürurim, vəcdim əhraranədir
is. [fars.] 1. Meyvə, məhsul, bar, bəhrə. Bu ağacın bəhəri azdır. Bu il bəhər hədsizdir. 2. Xeyir, səmərə
zərf [fars. bəhər və ər. hal] köhn. Hər halda, hər necə olursa olsun, hər zaman, bütünlüklə, hər vaxt
sif. Meyvə verən, məhsul verən, bar verən; meyvə gətirmiş
is. 1. Məhsulluluq. 2. Xeyirlilik, səmərəlilik
sif. 1. Meyvəsiz, məhsulsuz, barsız; meyvə, məhsul verməyən, bar verməyən. 2. Xeyirsiz, səmərəsiz
is. 1. Bəhər, meyvə, bar verməzlik, məhsulsuzluq. 2. Xeyirsizlik, səmərəsizlik
is. [ər.] köhn. Dəniz, dərya. BəhriXəzər (Xəzər dənizi). – Yaşım suyu oldu varəvarə; Bir bəhr ki, yox ona kənarə
is. [ər.] Vəzn (şeirdə, musiqidə). [Məşədi:] [Şerin] üçüncü və beşinci bəndləri ayrı bəhrdədir. M.Hüseyn
[fars.] bax bəhər. Çəkmişik övladımızın fikrini; Ömrümüz olsa görərik bəhrini. M.Ə.Sabir
is. [fars.] tar. Keçmiş zamanlarda mülkədarların kəndlilərdən aldıqları natural vergi (məhsul). Tiflisdə “sirk” oyunu həmişə qışda başlanır, ondan ötr
is. 1. bax bəhər. …Heydərqulu bəhrəni tamam alıb, Hacı Qara Dinməzə satıbdır… N.Vəzirov. [Alı] bir az əvvəl bostandan ilk bəhrə alaraq, iki araba qovu
“Bəhrələnmək”dən f.is
f. Fayda götürmək, səmərə götürmək; faydalanmaq, istifadə etmək
bax bəhərli
bax bəhərsiz
bax bəhərsizlik
sif. [fars.] köhn. Bəhrə götürən, fayda götürən, fayda aparan. □ Bəhrəyab olmaq köhn. – faydalanmaq, istifadə etmək
sif. [ər.] köhn. Dənizə, gəmiçiliyə və ya hərbi donanmaya aid olan
is. [ər.] əd. 1. Əruz vəzninin bəhrlərindən biri. 2. Müəyyən vəznlərdə, lakin qəlibsiz deyilən və sonları qafiyəli olan cümlələr şəklində nəsr forması
[ər.] Dənizə məxsus, dənizə aid. □ Qüvveyi-bəhriyyə köhn. – bir dövlətin hərbi-dəniz qüvvələri, hərbi gəmiləri və s
köhn. bax dənizçi. Bəhriyyəçilərdən ibarət olan dəniz piyada batalyonu qəti hücumla düşməni … təpədən vurub çıxardı