is. Kürəklə döş qəfəsini birləşdirən sümük. Səbirlə hər şeyi öyrənmək olar, – deyə, Yusif tüfəngi cınağına alıb qabağa düşdü
sif. Kürəkli, sümüklü, şaqqalı. Cınaqlı oğlan. – [Xanməmməd:] [Səfər] iyirmi-iyirmi iki yaşında olar, amma zalım cınaqlı şeydir
is. dan. 1. Əxlaqsız, pozğun qadın. 2. bax cındır. Cavahir cında içində olar. (Ata. sözü)
sif. Tamam köhnəlib yaramaz hala gəlmiş, cırıq-cırıq olmuş, geyilməsi qalmayan, yıpranmış. Dilənçi, qoltuğundakı köhnə paltarı ki, ona Allah payı verm
top. dan. Cındır-cındır olmuş, dağılmış pal-paltar və s. // Əsgi-üsgü. Cındır-mındırı yığıb atmaq
is. İşə yaramayan, köhnəkürüş, yıpranmış pal-paltarı və s. yığıb satmaqla məşğul olan adam
“Cındırlaşmaq”dan f.is
f. Çox işlənməkdən, geyilməkdən tamamilə yararsız hala gəlmək, cırılmaq, yırtılıb-dağılmaq, yıpranmaq
sif. Üst-başı cındır olan. Cındırlı adam
bax cınqıltı
“Cınqıldamaq”dan f.is
f. Cınqıltı çıxarmaq, cınqıltı səsi çıxarmaq, cınq-cınq eləmək
“Cınqıldatmaq”dan f.is
f. Cınqıltı səsi çıxartmaq. Qabları bir-birinə vurub cınqıldatmaq. Xırda pulları cınqıldatmaq
bax cumbulu
is. Dəmir və b. metal şeyin başqa bir şeyə və ya bir-birinə toxunarkən çıxardığı səs. Zəncir cınqıltısı
bax cıqqır. ◊ Cınqırını çıxarmamaq (çəkməmək) – bax cıqqırını çıxarmamaq (“cıqqır”da). Nə həyətdə, nə də dəhlizdə cınqırını çəkən vardı
bax zınqırov
sif. 1. İnsan əli ilə deyil, təbii şəraitdə, öz-özünə bitən. Cır ağac. – [Yusif aqronoma:] Meyvə bağı deyiləndə, bax, bu çayın qaşındakı iyirmi-otuz c
bax cır-cındır. [Kərbəlayı Eyvaz Dürnisəyə:] Dur, cır-cındanı yığ, gedək qazının yanına, səni boşuyuram
bax cındır-mındır. …Qapıdan cır-cındır içində, saqqal-bığ basmış bir adam girdi. Çəmənzəminli. …[Mahmudun] başına qoyduğu çalma isə cır-cındırdan olur
is. zool. Əlvan qanadları uçarkən cır-cır səsi verən uzungövdəli cücü. Cırcırama yaz, bahar; Nəğmə oxur biqərar
“Cırdırmaq”dan f.is
icb. Cırmağa məcbur (vadar) etmək. Kağızı cırdırmaq
is. məh. Şirin qırmızı alma növü
1. təql. Aramsız çıxan cırıltı səsi haqqında. Külək vurduqca quru ağac cırhacır səslənir. – [Zərrintac] tez-tez başını qaldırıb, axşamdan yola salınan
sif. 1. Bir və ya çox yerdən cırılmış, yırtılmış, parça-parça olmuş; yırtıq. Cırıq paltar. Cırıq çəkmə
sif. Tamam cırıq, hər yeri cırıq. Cırıq-cırıq dəftərlər. // Zərf mənasında. Kitabı cırıq-cırıq eləmək
“Cırıldamaq”dan f.is
f. Cırıltı səsi çıxarmaq, cırcır eləmək. Arabanın yağlanmamış təkəri cırıldadığından Tərlan qabaqda gedən oğlanın cavabını eşidə bilmədi
“Cırıldaşmaq”dan f.is
qarş. Bir yerdə ağız-ağıza verib cır-cır səs çıxartmaq, cırıldamaq. Qarğa kimi çox da qığıldaşmayın! Ay cücələr, bəsdi, cırıldaşmayın! Ə
“Cırıldatmaq”dan f.is
icb. Cırıldamasına səbəb olmaq, cır-cır səs çıxartdırmaq. Sübhanverdizadə eşələnərək məftilli krovatı cırıldatdı
sif. Tez cırılan, tez dağılan, davamsız. Cırılğan parça
is. Cırılğan şeyin keyfiyyəti
“Cırılmaq”dan f.is
f. 1. Daralmaqdan, çəkilməkdən və ya çox işlənib köhnəlməkdən yıpranmaq, üzülmək, didilmək, kəsilmək
is. Cır-cır səsi; qıcırtı. Çarpayının cırıltısı. – Furqon astaca cırıldayırdı. Bu cırıltı Quluya xoş gəlmirdi
sif. Cırıltı səsi verən, cırıldayan. Cırıltılı səs
bax cır-cındır. Altımızda xalı deyil, cırım-cındır həsirdir; Ləmədəsə rəngi uçmuş beş-on nimçə, kasa var
bax cırıq-cırıq
təql. Saxsı qab-qacaq sınarkən çıxan səs
zərf Cırınqıltı ilə, cırınq-cırınq səs çıxararaq. Cırınqhacırınq qablar yerə töküldü
bax cırtqoz
bax cırtqozluq
“Cırlamaq”dan f.is
f. Bir şeydən, söhbətdən, zarafatdan və s.-dən tez inciyib pozulmaq, pərt olmaq, xoşlanmamaq