is. Qorxmazlıq, hünər, cürət. Cəhalətlə mübarizə ziyalılardan böyük iradə, cəsarət və mətanət tələb edirdi
“Cəsarətləndirmək” dən f.is
f. Cəsarət vermək, ürək vermək, ürəkləndirmək, ruhlandırmaq. Səadət xanımın sualları məni cəsarətləndirirdi
“Cəsarətlənmək”dən f.is
f. Cəsarət etmək, qorxusu gedib cürətlənmək, ürəklənmək; özündə cəsarət hiss etmək; ruhlanmaq; daha heç şeydən qorxmamaq
sif. Cürətli, igid, ürəkli, qoçaq. Taqət kəsən qarlı külək gərçi davam edirdi; Cəsarətli Əhməd lakin qeyrət ilə gedirdi
is. Cəsarətli adamın hal və keyfiyyəti; qoçaqlıq, hünərlilik, igidlik, zirəklik. Futbol adamlarda kollektivçilik, iradəlilik, çeviklik, dözümlülük, cə
sif. Qorxaq; cəsarəti, cürəti olmayan, ürəksiz, ağciyər. Cəsarətsiz adam. Cəsarətsiz hərəkət. // zərf Qətiyyətsiz, çəkinərək; qorxa-qorxa, çəkinə-çəki
is. Cəsarətsiz adama xas olan hal; qorxaqlıq, ürəksizlik, ağciyərlik. Cəsarətsizlik göstərmək
is. [ər.] 1. Meyit, ölü bədəni. …Dar ağaclarından asılmış yırğalanan qara cəsədlər görür, ürəkparçalayan ana fəryadı eşidirdim
sif. Bədəncə, boyca iri, gövdəli, vücudlu, cüssəli. Sona xala yalan, yaltaqlıq, alçaqlıq sevməz, sağlam, erkəktəbiətli, ucaqamətli, cəsədli bir qadın
sif. [ər.] Böyük, iri, yekə, gövdəli, cəsamətli, əzəmətli. Tolstoyun, güllələrlə deşilmiş Hacı Muradı ayaq üstə qalxaraq, sonra ölü bir halda yerə yıx
sif. Cəsarətli, igid, qoçaq, qorxmaz, ürəkli. Mərdan sağlam, cəsur bir uşaq idi. S.S.Axundov. [Ceyran] cəsur, mətin, qəhrəman bir qadın idi
zərf [ər. cəsur və fars. …anə] Qorxmadan, çəkinmədən; cəsur, qoçaq adama yaraşan bir tərzdə; igid kimi, igidcəsinə, qoçaqlıqla, cəsarətlə
is. Cəsarət, igidlik, qoçaqlıq, ürəklilik, qorxmazlıq
sif. [fars.] köhn. Cavan qadın (qız). Haşım ev sahibinin qocalığını və onun zövcəsinin cavanə olduğunu görüb, Hacı Məhəmmədin məsləhətini yadına saldı
is. Balaca səbət, qovsara. Bir cəvərən tut. – Piri kişi özü bir səbət götürdü və Qaraca qıza da bir cəvərən verdi
is. [ər.] Hər hansı təqsirə, cinayətə, pis əmələ qarşı tətbiq edilən təsir tədbiri. Yüksək cəza. Şiddətli cəza
“Cəzalandırılmaq”dan f.is
məch. Cəza verilmək, cəzaya məhkum edilmək
“Cəzalandırmaq”dan f.is
f. Cəza vermək, cəzaya məhkum etmək, cəzaya layiq olanın cəzasını həyata keçirmək. [Firəngiz Şahinə:] Əgər günahının əzabını çəkmisənsə, səni ikinci d
“Cəzalanmaq”dan f.is
f. Cəza almaq, cəzaya məruz qalmaq
cəzanə gəlmək yaxud canı cəzana gəlmək – təngə gəlmək, cana gəlmək, bıqmaq, usanmaq. Tərlanım sar əlindən, Dərd çəkir xar əlindən
is. Cəzaya məhkum edən, cəzalandıran, cəza vermək məqsədi daşıyan. Cəzaverici orqanlar
is. [ər.] : cəzb etmək – özünə tərəf çəkmək. Cins cinsini həmişə cəzb eylər; Yoxdu bu işdə söhbəti-digər
sif. Cəzb edən, cazibədar, cazibəli, məftunedici. Cəzbedici gözəllik. Cəzbedici gözlər. – Gəncliyin əlvan tabloları yenə də öz cəzbedici pərdəsini Hüs
bax cazibəlilik
is. fiz. Cisimlərin biri-birini cəzb etməsindən ibarət fiziki hadisə; cazibə
is. [ər.] dan. Bir şeylə razı olmadığını, etirazını bu və ya başqa hərəkəti ilə bildirmə. [Karvanın adamları] …Məmmədə yaxın gəldilər və soruşdular ki
[ər.] Ada. Neçə böyük cəzirələr yoxa çıxdı dənizlərdə; Qılınc çalan min bir fateh ad qoymadı heç bu yerdə
is. [ər.] 1. köhn. Kəsmə, qət etmə. 2. Qəti surətdə qərarlaşdırma. 3. Ərəb əlifbasında sükut və hərəkətsizlik əlaməti
sif. dan. Çox balaca, bapbalaca, xırdaca, cıqqılı. … [Hində] bala-bala cücələr var, bax belə-belə cıbcıbbılı, ətcəbala
is. Qozun üst göy qabığı, yaxud üst göy qabığı çıxarılmış qoz. ◊ Cıbırığını çıxartmaq – 1) bərk döymək, əzişdirmək; 2) tamam soymaq, müflis eləmək, va
is. 1. At yarışı. Azərbaycanda cıdırın qədim tarixi var. □ Cıdıra çıxmaq – at yarışına çıxmaq, at yarışında iştirak etmək, at çapmaqda yarışmaq
is. Cıdıra çıxan, cıdırda iştirak edən şəxs. Gedir düzə çıxanda; O, qulanı çaparaq; Hamı deyir: – Cıdırçı; Olacaqdır bu qoçaq
is. bot. 1. Torpağın üstünü basan süpürgəvari ot. [Elçin] altına cığ tökdü … özünə rahat yer düzəltdi
Yerbəyerdən çıxan, anlaşılmayan, qarışıq nazik səslər, səs-küy. [Molla Hüsü:] Bu gün – sabah gözümüzü açıb görəcəyik ki, atasından, anasından bixəbər
is. zool. Qağayı cinsindən xırda suquşu, çay-göl qağayısı
bax cığ-bığ
bax cıqqa 1-ci mənada. Yanaşsa üzünə müştaq dəhanlar; Nəfəs dəyər, cığaları yellənər. Qurbani. Əsmə, səba yeli, titrəmə çöllər; Cığalar tərpənib tel i
sif. Oyun zamanı oyunun qaydalarını pozmağa və haqsız olduğu halda mübahisə etməyə adət etmiş adam. [Həbibə] saçı dağınıq, ayaqyalın, arıq, cılız, cığ
sif. [cığal və fars. …baz] Cığallıq etməyi sevən, həmişə cığallıq edən. Cığalbazı (is.) oyundan kənar etmək
is. Cığallığı adət etmə, həmişə cığallıq etmə; cığallıq
“Cığallamaq”dan f.is
f. Qəsdən oyunun qaydalarını pozmaq, cığallıq eləmək
is. Cığal adamın xasiyyəti, hərəkəti; oyun qaydalarını qəsdən pozma. Cığallıq eləmək. – [Səlim Zərnişana:] Bircə kasa bozbaşına beş tərif deməsəm, hər