qayıd. Diyirlənə-diyirlənə getmək, gillənmək, yumbalanmaq. Səhəng onun çiynindən düşüb üç-dörd addım qabağa dığırlandı
“Dığırlatmaq”dan f.is
icb. Diyirlətmək, gillətmək, yumbalatmaq. [Tapdıq] özünü divarın dibinə verib tağalağı dığırlatdı. Ə
“Dığlamaq”dan f.is
f. Dığ tutmaq, vərəm xəstəliyinə tutulmaq (çox vaxt məcazi mənada işlənir). Dığlar insan çıxmasa bu xaneyibərbaddən! M
“Dığlanmaq”dan f.is
qayıd. Dığ gətirmək, dığ azarına düşmək; həddən artıq yorulmaq, canı üzülmək; təngə gəlmək
“Dığlatmaq”dan f.is
icb. Dığ azarına salmaq, həddən artıq yormaq, canını üzmək, təngə gətirmək
dan. bax dıqqan(a)
zərf dan. Bir az, lap azca, bir tikə, bir qırıq (çox vaxt “bir” sözü ilə). Çörəkdən bir dıqqan ver
sif. dan. Azacıq
dan. bax dıqqılı
“Dıqqıldatmaq”dan f.is
bax tıqqıldatmaq
zərf dan. Bir az, bir zərrə. Halvadan dıqqılı uşağa ver
bax tıqqıltı
dan. 1. sif. Tükü tökülmüş, qotur. Dılğır at. – Sən qovdun kənddən elin kor, dılğır yabısını. S.Rüstəm
f. dan. Dılğır olmaq, dılğır hala düşmək; yararsız, boş, gülünc hala düşmək
is. dan. 1. Tükü tökülmüş heyvanın hal və vəziyyəti; qoturluq. 2. məc. Qeyri-ciddilik, boşluq, avaralıq; lütlük, yaramazlıq
is. dan. 1. Kəsən şeyin iti tərəfi. Dəhrənin dımığı. // Kəsən şeyin ucu. Qiyməkeşin dımığı yuxarı baxır, dəhrəninki aşağı
sif. dan. Həddindən böyük, yekəpər. Dınbız adam. Dınbız tülkü
təql. Mis və başqa metallara vurulanda çıxan səs
is. dan. 1. Mis və s. metalları bir-birinə toxunduraraq, yaxud bir şeylə onları vuraraq səs çıxarma. 2
“Dınqıldamaq”dan f.is
f. Dınqıltı səsi çıxmaq. Tar dınqıldadı
“Dınqıldatmaq”dan f.is
icb. 1. Toxunduraraq metal qablarda və ya simli musiqi alətində səs çıxarmaq. Həyətdə palaz döşənib samovar qurulmuşdu
sif. dan. Xırdaca, çox kiçik, çox balaca
is.Vurulanda mis qabdan və s.-dən çıxan səs. Zəngin dınqıltısı. – Çəngəllər tez-tez boşqablara dəyib dınqıltı qoparırdı
is. məh. 1. Qavala oxşayan çalğı aləti. Qapıda qulluq edən uzunsaçlı müridlərdən biri dınqır çalmağa başladı
f. dan. 1. Cırıldamaq. Araba dırıldayır. 2. Çox mənasız, boş danışmaq, baş-qulaq aparmaq
bax dırmıqlamaq
“Dırmaqlanmaq”dan f.is
bax dırmıqlanmaq
“Dırmalamaq”dan f.is
f. 1. Qazımaq, cırmaqlamaq. [Pələng] də məni görmüşdü, pəncəsi ilə acıqlı-acıqlı yeri eşir, dırmalayırdı
“Dırmanmaq”dan icb
“Dırmanmaq”dan f.is
f. Əl və ayaqlar vasitəsilə dik bir yerə, yuxarıya qalxmaq, dırmaşmaq, çıxmaq. [Qoyunlar] qulaqlarını qırparaq birdən-birə döndülər, quyruqlarını ata-
“Dırmaşdırmaq”dan f.is
“Dırmaşmaq”dan icb. Rövşən atları daşlığa dırmaşdırdı. “Koroğlu”
“Dırmaşmaq”dan f.is
bax dırmanmaq. Dedim: Yaxşıdır, bir daha dırmaşım; Əlimdə salamat qala ta başım. M.Ə.Sabir. Anam mənə dağkeçisi deyərdi, çünki qayalara keçi kimi dırm
is. Torpağın içində olan quru ot, kök qalıqları və s.-ni darayıb təmizləməyə, kəsəkləri xırdalamağa məxsus kənd təsərrüfatı aləti; çəng
is. Dırmıqla işləyən adam
“Dırmıqlamaq”dan f.is
f. 1. Dırmıqla təmizləmək, kəsəkləri dırmıqla əzmək, hamarlamaq; çəng çəkmək. Bostan yerini dırmıqlamaq