is. Damcı
zərf Damcı-damcı
bax dumduru
[fr.] Bilyard oyununda: şar vurma üsullarından biri
zərf [fars.] klas. Uzaq, uzaq məsafədə olan. □ Dur etmək (eyləmək) – uzaqlaşdırmaq. Cənnəti-vəslindən, ey canım, məni dur eyləmə
zərf …olduğu halda, …durduğu halda, …ola-ola. Qeyrətimə sığışdıra bilmirəm ki, mən dura-dura və mən olan yerdə, məndən savayı bir özgə adam gəlib bura
is. 1. Nəqliyyat vasitələrinin dayanacaq yeri; duraq. Biz gəlib duracağa çatdıq. Avtobus duracağı. – Yol üzərində bulunan duracaqların birində bir qəd
is. Duracaq, dayanacaq yer, mənzil, düşərgə. Çarvadarların duraqları karvansaralar olardı. – Çənlibel durağım, Qırat oynağım; At minməkdə arzumanım qa
[fars.] 1. is. Uzaq şeyləri görmək üçün iki paralel müşahidə borucuğundan ibarət, əldə tutulan optik cihaz; binokl
sif. Durbini (binoklu) olan, əlində durbin (binokl) tutmuş. Pəncərədən baxıb qaçır ağ durbinli xanımlar
icb. Durmağa məcbur etmək
is. Dayanma, durma, dayanış. ◊ Durğu işarələri qram. – yazıda (mətndə) sözlər və ya söz birləşmələri arasında sintaktik əlaqəni göstərən qrafik işarəl
sif. 1. Hərəkətsiz, sakit. Durğun hava. – Gecə olduqca sakit və durğun idi. M.S.Ordubadi. Yaz səhərinin sərin, təmiz, durğun havasında telefon elə cin
is. Yoğun bağırsağın sonu
is. 1. Durğun şeyin halı; hərəkətsizlik, hərəkət etməmə. [Turxan bəy:] Hər duruşunda, hər baxışında bir durğunluq var
“Durğuzmaq”dan f.is
f. 1. Ayağa qaldırmaq, yerindən qaldırmaq. // Yerindən qalxmağa (durmağa) məcbur etmək. Başqasını durğuzub yerində oturmaq
“Durmaq”dan f.is
zərf Dayanmadan, arası kəsilmədən, ara vermədən, daim. Yağış durmadan yağır. Durmadan danışır. Biliyinizi durmadan artırın! – Əsirdi durmadan birbaşa
f. 1. Ayaq üstə, şaquli vəziyyətdə hərəkətsiz dayanmaq. Ağacın altında kölgədə durmaq. Güzgünün qabağında durmaq
zərf dan. Tez, tələsik, təcili, birnəfəsə
bax durmadan
is. zool. Dimdiyi, boğazı və ayaqları uzun köçəri iri bataqlıq quşu. Qatarqatar olub qalxıb havaya; Nə çıxıbsız asimanə, durnalar?! M
is. zool. Şirin sularda yaşayan yastı və uzunsov başlı yırtıcı balıq. Suyun özünün və çayın dibinin rəngindən asılı olaraq, durnabalıqları tutqun və y
sif. Uzun boğazı olan, uzunboğaz
sif. şair. 1. Gözəl, aydın gözləri olan. [Gülsənəm:] Kəndimizdəki durnagözlü qızları ürkütməklə saymaq olmur
sif. 1. Maye halında olan, su kimi axıcı, sıyıq. Duru yanacaq. Duru palçıq. Duru xörək. // Həddindən artıq sıyıq olan, suyu çox olan, sulu
zərf – hərdənbir, arabir, ara-ara. Gülüş durub-durub ah çəkirdi… S.Rəhimov. Durub-oturmaq (əyləşmək) yaxud oturubdurmaq – birisi ilə vaxt keçirmək, əl
zərf Dayana-dayana, dura-dura, arabir duraraq. Cəlal qabağında kitab duruxa-duruxa oxuyur. C.Məmmədquluzadə
“Duruxdurmaq”dan f.is
icb. Duruxmağa məcbur etmək, duruxmasına səbəb olmaq; çaşdırmaq, karıxdırmaq, təəccübləndirmək. Bu sual [Əbülhəsən bəyi] duruxdurdu
“Duruxmaq”dan f.is. Mən onların duruxmasına hirsləndim. Mir Cəlal
f. Fikrə getmək, söz axtarmaq, düşünmək. Gözlərin kimi gözlər; Duruxub kimi gözlər? Sarı Aşıq. …Sadıq bir az duruxub cavab verdi ki, lağlağı onun ayam
bax duruxmaq. …Xidmətçi qadın gəlib [qapını] açdı. Məni görürkən duruxsundu. M.S.Ordubadi. Cəfər qarpızı hirslə yerinə qoyub geri çəkildi, qiymətini a
“Durulamaq”dan f.is
f. dan. Aydınlaşdırmaq, müəyyənləşdirmək. O, çötkəni qabağına çəkdi, çırt yoxuşa, çırt enişə, haqq-hesabı durulayıb aydınlaşdırdı
“Durulanmaq”dan f.is
f. Duru olmaq, duru hala gəlmək, durulmaq; şəffaflanmaq. Su durulandı
“Durulaşdırılmaq”dan f.is
f.sif. Duru hala gətirilmiş
“Durulaşdırmaq”dan f.is
f. Duru hala salmaq; şəffaflaşdırmaq. Suyu durulaşdırmaq
“Durulaşmaq”dan f.is
f. 1. Duru olmaq, sıyıqlaşmaq, durulanmaq. Doşab durulaşdı. Mürəbbə durulaşdı. 2. Durulmaq, saflaşmaq, aydınlaşmaq
sif. Durulaşdıran, saflaşdıran. Zəy suyu durulducu maddədir
“Duruldulmaq”dan f.is
məch. Duru hala salınmaq, duru edilmək