zərf Öz xoşu ilə, istəyilə, könüllü olaraq, istəyərək. [Sultan bəy:] Süleymanı görsəm deyəcəyəm ki, Əsgərə xəbər versin ki, gəlib qızı götürüb qaçsınl
“Xoşallanmaq”dan f.is
f. Bir şeydən xoş təsir duymaq, ləzzət aparmaq, nəşə duymaq, xoş hisslər duymaq. Oğlan yeyə-yeyə qulaq asır, qəlbində xoşallanır, sevinirdi
“Xoşalmaq”dan f.is
f. Xoş olmaq, yaxşılaşmaq, mülayimləşmək. Bəziləri bu il havaların birdən-birə xoşalıb qızışmasını yazın tez gəlməsi kimi izah edir
bax xoşaxoşluq
sif. [fars.] Məlahətli səsi olan, xoşsəsli, gözəl səsli. [Çaqqal:] Dedi kim, ey xurusi-xoşavaz; Düş aşağə, qılaq xudaya namaz
is. Xoşsəslilik, səsdə məlahət
sif. [fars.] Bəxti gətirmiş, taleli, bəxtli, sevinc və rifah içində yaşayan. [Ağca xanım Qaraca qıza:] Ah, sən xoşbəxt uşaqsan
is. 1. Həyatından son dərəcə məmnunluq, dərin razılıq və sevinc hissi, səadət. Ailə xoşbəxtliyi. Xalqın xoşbəxtliyi
bax xoşsifət(li)
sif. [fars.] klas. Xoşiyli, ətirli, rayihəli, ətirsaçan. İstəmən firdos bağinin güli-xoşbusini; Dünya bağında güli-ruxsarin ondan yaxşıdır
zərf Xoş, xoşa gələn tərzdə. Xoşca gülümsəmək. Xoşca danışmaq. Xoşca bir söz demək
sif. Çəkiləndə xoş təsir bağışlayan, ləzzət verən, nəşə verən. Mən də [papirosun] birini eşdim. Doğrudan da, tütün çox ətirli və xoşçəkim idi
sif. Dili xoş, şirindilli, ürəyiaçıq. …Hamı müsəlmanlar sənin kimi … xoşdil ola idilər. Ü.Hacıbəyov
sif. [fars. xoş və ər. əhval] Xoşxasiyyətli, xoştəbiət, yumşaq, xoşqılıq, əhvallı. Xoşəhvallı adam. – Mirzə Abbasqulu ortaboylu, xoşsifət, xoşəhval və
sif. Yaxşı əxlaqlı, gözəl xasiyyətli, xoşxasiyyət. Xoşəxlaq adam. – [Rza:] Xoşəxlaq, ünsiyyət sevən, zəhmətə dözən olduğundan heç kəs ondan pis bir sö
is. Xoşəxlaq adamın keyfiyyəti, əxlaq gözəlliyi, əxlaqca yaxşılıq
sif. Təmiz, əxlaqlı. Xoşəməl adam
[fars. xoş və ər. ətr] bax xoşbu(y)
[fars. xoş və ər. fikir] bax xoşniyyət(li)
xoşgəldin eləmək – gələnə “xoş gəldin!” deyərək salamlaşmaq. [Nuriyyə:] Əynində güllü xalat, başında ağ haşiyəli bənövüş kəlağayı, … yumru bir qadın
[fars.] bax xoşkəlam
bax xoşgüzəran(lı)
sif. [fars.] Güzəranı, həyatı xoş keçən, yaxşı yaşayan. [Hacı Kərim zərgər:] Cənab şair, bərfərz ki, bizim hər birimizdə bir təqsir var ki, sənətindən
sif. [fars. xoş və ər. hal] Halı, əhvalı xoş olan; şad, məmnun, razı. Çox olduqca qəmü dərdim, rəhi-eşq içrə xoşhaləm
“Xoşhallandırmaq”dan f.is
f. Fərəh gətirmək, şad etmək, sevindirmək, ürəyini açmaq. Təzəcə biçilib, lay-lay yerə sərilmiş otun xoş ətri palıd ağaclarının kölgəsində oturanları
“Xoşhallanmaq”dan f.is
f. Kefi açılmaq, ürəyi açılmaq, şadlanmaq, sevinmək. Rüstəm kişi … səsi eşidib xoşhallandı. M.İbrahimov
is. 1. Məmnunluq, sevinc, fərəh, ürəyi açılma. 2. Xoşhallıqla şəklində zərf – çox şad halda, razılıq, məmnunluq hissilə, məmnunluqla
sif. [fars. xoş və ər. xasiyyət] Xoş, yumşaq, mülayim, yaxşı xasiyyəti olan. Xoşxasiyyət adam. – [Fərman] həm yaraşıqlı, həm bacarıqlı, həm də xoşxasi
is. Xoşxasiyyət adamın təbiəti, xasiyyəti; yumşaqlıq, mülayimlik
sif. [fars. xoş və ər. xassə] bax xətərsiz
sif. [fars. xoş və ər. xatir] : xoşxatir olmaq – xoşnud olmaq, məmnun olmaq, razı qalmaq, ürəkdən şad olmaq
[fars. xoş və ər. xəbər] bax xeyirxəbər. ◊ Xoşxəbər olasan! (olasınız!) – bax xeyirxəbər olasan! (olasınız!)
sif. [fars. xoş və ər. xətt] Yaxşı, gözəl xətti olan
sif. [fars. xoş və ər. kəlam] Şirindil(li), xoşsöhbət, dilişirin. Əzziyəm, salam səni; Gördüm xoşkəlam səni
sif. [fars. xoş və ər. qamət] Gözəl boy-buxunu, qədd-qaməti, sərrast bədəni olan; boy-buxunlu. Əla, ey sərvixoşrəftar, xoşqamət, xudahafiz! Edər məşuq