is. bot. Taxılların arasında bitən alaq otu
bax qıyqac 1-ci mənada. □ Qıyğacı baxmaq – 1) gözünün ucu ilə baxmaq. Dilara Həsənə qıyğacı baxıb gülümsədi
“Qıyğaclamaq”dan f.is
f. Bir şeyi (kağızı, parçanı və s.-ni) qıyğacı bükmək və ya qıyğacı kəsmək. Çarqatı qıyğaclayıb başına atdı
“Qıyğaclanmaq”dan f.is
məch. Qıyğacı bükülmək, ya kəsilmək
sif. Gözlərinin ucu dar, qıyılmış. Musa kişi qıyıq gözlərini Firidunun fikirli simasından çəkib, uşaqların dalınca baxdı
is. Torba, çuval və s. tikməyə məxsus iri iynə; çuvalduz. …Əlinə bir dəmir sünbə, bir də bir qıyıq keçirib, düşüb bu dərənin canına, adını da qoyub pa
is. Qıyıq qabı, iynə qabı
sif. Gözləri qıyıq olan. Qıyıqgöz uşaq. – Dəyənin qalın palaz pərdəsi aralandı, qıyıqgözlü, seyrək, uzunbığlı bir yasavul başını içəri uzatdı
“Qıyıldamaq”dan f.is
f. Qıy vurmaq (bax qıy1)
“Qıyılmaq”dan f.is
f. Yığılmaq, yarı yumulmaq. Təbəssümdən onun gözləri qıyıldı. Ə.Əbülhəsən. Molla Qurbanəlinin xırda gözləri qıyıldı
is. Qıy səsi, qışqırtı. [Qırğıda] isə gözə çarpacaq qədər bir küskünlük vardı. Onun qıyıltıları, qanad çırpıntıları müəyyən dərəcədə əskilmişdi
is. Gözün qıyılması
is. Gözü qıyma işi və tərzi
bax yığılmaq
1. sif. Əyri, çəp, yanakı, çəpəki. Siyah zülfü dal gərdəndə bir qulac; Sona cıqqası tək ucları qıyqac
f. Qıy vurmaq, qışqırmaq, haray çəkmək, bağırmaq, səsləmək, qışqırıb çağırmaq (bax qıy1)
f. məh. Qıy (qaytan) keçirmək, qıya tutmaq (bax qıy2)
sif. məh. Qıyı olan (bax qıy2). Ağzı qıylı heybə
“Qıymaq1”dan f.is
f. Heyfi gəlməmək, əsirgəməmək; bir şeyi başqasına rəva görmək. Könül rəva görməz səni yad görə; Səni özgəsinə qıyan deyiləm
gözlərini qıymaq – gözlərini yarım yumaraq və kirpiklərini qısaraq baxmaq. Kərim baba iri, sallaq dodaqlarını geniş-geniş açaraq gözlərini daha da qı
“Qıymamaq”dan f.is
f. Heyfi gəlmək, əsirgəmək, bir şeyi başqasına rəva görməmək. İstər başına durub dolansın; Qıymaz uşaq uyqudan oyansın
“Qıynaqlamaq”dan f.is
is. Yırtıcı quş çəngəli; caynaq. Çünki onun [insanın] pələng kimi dişləri və qıynaqları yox ki, düşmənə qalib olsun, at və maral kimi ayaqları yox ki,
f. Qıynaqları ilə tutmaq, qıynağına keçirtmək; caynaqlamaq. Çalağan göyərçini qıynaqlayıb apardı
“Qıynaqlanmaq”dan f.is
məch. Qıynaqla tutulmaq, qıynağa keçirilmək, caynaqlanmaq
is. 1. Qadın cinsindən olan uşaq, övlad. Yusifin Səlimədən başqa bir oğlu və iki qızı var idi. N.Nərimanov
is. bot. Quru dağ yamaclarında bitən çoxillik ot bitki
“Qızardılmaq”dan f.is
məch. 1. Qızarıncaya qədər qızdırılmaq, közərdilmək. 2. Qırmızı rəngə boyadılmaq, qırmızı rəngə salınmaq, qırmızılaşdırılmaq, qırmızı rəng sürtülmək
f.sif. 1. Qırmızı oluncaya qədər qızdırılmış, közərdilmiş. O, indi körükdə qızardılmış dairəvi bir dəmir parçasına bənzəyirdi
is. Bədəndə bir yerin qaşınmasından, yaxud başqa səbəbdən əmələ gəlmiş qızartı
“Qızarışmaq”dan f.is
f. Görünmək, qızarmaq (çoxlu qırmızı şey haqqında). Məhəccər boyu dairə şəklində balaca bostanın dövrəsini bürümüş gül-çiçək elə uzaqdan da qızarışırd
“Qızarmaq”dan f.is
f. 1. Çox qızmaqdan qırmızı rəng almaq, közərmək. Dəmir ocaqda qızardı. 2. Şiddətli od üstündə tavada və s
f.sif. 1. Çox qızmaqdan qırmızılaşmış, közərmiş, qıpqırmızı olmuş, köz bağlamış. Qızarmış dəmir. Qızarmış kömür
sif. Qırmızıya çalar sarı; kürən. Əsirlər lagerində bizi qızartdaq saçlı, bulanıq gözlü topal bir alman qarşıladı… Ə
“Qızartdırmaq”dan f.is
icb. Qızartma işi gördürmək. Yumurtaları qızartdırmaq. Parçanı verib qızartdırdım. Balığı yağda qızartdırmaq
is. Qırmızı rəng; qırmızılıq. Züleyxa böyüdükcə gözəlləşirdi; yanaqlarında olan qızartı səhər vaxtı gün çıxmamış şərqdə göy üzünü bürüyən zərif qızart
1. “Qızartmaq”dan f.is. 2. is. aşp. Tavada və s.-də qızardılmış ət, balıq və s. Süfrənin üstünə sərin şərbət, toyuq qızartması düzüldü, meyvələr və əl
f. 1. Qızarıncaya qədər qızdırmaq, közərtmək. Dəmiri kürədə qızartmaq. Kömürü üfləyib qızartmaq. – [Şeyx Şəban] özü çırağına neft töküb yandırırdı, ma