is. [ər.] Dindarların, öz günahlarını bağışlatmaq ümidi ilə verdikləri sədəqə, tutduqları oruc və s. Mənə meydən keçən gün tövbə verdi şeyx, ey Seyyid
is. [fars.] 1. Xörəyin kəfini götürmək, plov çəkmək və s. üçün işlədilən deşik-deşik alət, böyük qaşıq
sif. Kəfgiri (2 və 3-cü mənalarda) olan. Kəfgirli saat. Kəfgirli susəpən. – Katibə xala kəfgirli divar saatına, sonra öz qiymətli qol saatına baxdı
is. dan. Toz halında dərman. Kinə kəfləməsi
“Kəflənmək”dən f.is
f. Qaynadılan zaman köpüklə örtülmək. Ət kəfləndi
sif. Kəfi olan, köpüyü olan; köpüklü. Kəfli dolma
is. məh. Mitil. [Ataş Əsgər bəyə:] Döşəklərin yununu boşaldıb, yorğanların kəfrəminə baxdıran kimdir? Ə
sif. Kəfrəmi olan; mitilli
sif. Açıq-şabalıdı rəng (at haqqında). Qurbanəli bəyin nökəri bir kəhər atın çilovundan yapışıb bir az kənarda dolandırırdı
“Kəhildəmək”dən f.is
f. məh. Çətinliklə, tövşüyə-tövşüyə nəfəs almaq; ləhləmək, tövşümək. Tövlənin qapısı açıldı və cahıllar kəhildəyə-kəhildəyə (z
is. Dərindən nəfəs alarkən çıxarılan səs
is. [fars.] şair. Gecələr göy üzündə ağ yol şəklində görünən ulduzlar topası; hacılar yolu, süd yolu
is. [fars.] Müxtəlif xırda bəzək şeyləri qayrılan qatranlı şəffaf, sarı və ya sarı-qonur rəngli bərk maddə
sif. Kəhrəbası olan, kəhrəba ilə bəzədilmiş, kəhrəbadan düzəldilmiş. Kəhrəbalı bilərzik
“Kəhrimək”dən f.is
f. məh. Qocalmaq, qartlamaq. Sümüyü kəhrimiş adam. Ağac kəhrimişdir
is. [fars.] Yeraltı su yolu, su kəməri. Dərədə kəhriz suyu ilə işləyən stansiyanın təzə binası ağarırdı
sif. Kəhrizi olan. Kəhrizli bağ. – [Gəray ağa] …fikrən öz kəhrizli mülklərinə, Qarabağa qayıdır, Müqim bəyin qarasınca mırıldanırdı
is. zool. Qarınayaqlılar fəsiləsindən dayaz sularda, kəhrizlərdə yaşayan canlı
sif. Danışarkən kəkələyən; kəkov. Kəkə uşaq. Anadan kəkə (z.) doğulmaq
1. “Kəkələmək”dən f.is. Onun danışanda kəkələməsi və adı Qəhrəmana sabiq yoldaşı Meracı xatırladırdı
f. 1. Danışarkən bəzi səsləri qeyri-iradi təkrar edərək çətinliklə danışmaq. Qızı elçilər danışdırırlar ki, görsünlər, qız kar deyil, eşidirmi, lal de
“Kəkələnmək”dən f.is. Rüstəm kişinin yaşına layiq olmayan şəkildə xoruzlanıb kəkələnməsi Qoşatxana əvvəlcə pis təsir etsə də, getdikcə mənasız və gülü
f. Xoruzlanmaq. Bizi heç bir vaxt aldada bilməzsiniz, – deyə … polis xəfiyyəsi kəkələndi. M.Hüseyn. …Çar məhkəməsinin məmurları bir vaxt Rüstəmin qara
zərf Kəkələyərək, dili dolaşa-dolaşa, çaşa-çaşa, dili topuq çalaçala. Nə kəkələyə-kəkələyə danışırsan? – Laçının əmisi kəkələyə-kəkələyə deyirdi
is. Kəkə adamın halı; kəkovluq. Kəkəliyindən utanmaq
“Kəkəmək”dən f.is
bax kəkələmək
is. [fars.] 1. Bəzi quşların başında topa şəklində tük. Fərənin kəkili. Göyərçin kəkili. // At və bəzi başqa heyvanların qulaqları arasından sallanan
sif. dan. Başında kəkili olan; kəkilli. Kəkilbaş oğlan
is. və sif. [fars.] Kəkil qoymağı, kəkil saxlamağı sevən adam. Kəkilbaz oğlan. – [Əhməd:] Nədən ötrü məni axtarırsan, ay hiyləbaz, kəndirbaz, oyunbaz,
is. Balaca kəkil, kiçik kəkil
is. məh. Şanapipik
sif. 1. Kəkili olan. Kəkilli fərə. – Kəkilli durnalar hey qatar-qatar; Qaqqıldaşıb keçir, açılmış bahar
zool. bax çəkçəki. Biçənəklərdə kəkkildəklər qaqqıldaşır
is. Kəkliyin çıxardığı səs. Kəkliyin kəkkiltisi eşidilirdi
bax kəkil. Bəy … [atın] kəkliyini sığalladı. M.Hüseyn
is. Toyuq cinsindən əlvan tüklü çöl quşu. Çil kəklik. Ağ kəklik. – Çoban oxur, çalır, dağlar səslənir; Nə anladır o kəkliklər turaca? A
is. bot. Qırmızı, bənövşəyi rəngli xırda çiçəkləri olan, gövdəsi yerlə sürünən çoxillik bitki. Kəklikotunun al çiçəyinin, demi yarpızının ətrini gövşə
bax kəklikotu. Kəkotuların iyi hər tərəfə yayılırdı. Ə.Vəliyev. Bir kəkotu, bir də ağ boymadərən; Olsa, bircə gündə dirilərəm mən
is. dan. Kəkələyən adam; kəkə. Kəkov adam. Kəkov uşaq
“Kəkovlamaq”dan f.is
dan. bax kəkələmək. Uşaq kəkovlayır
dan. bax kəkəlik
is. bot. Əsasən dəvələrin yediyi yabanı acı ot bitkisi
is. 1. İş heyvanı kimi istifadə edilən camışın erkəyi. Kəl arabası. – Var bu kənddə yenə elə yoxsullar; Nə cütü var, nə kotanı, nə kəli
is. Müxtəlif rəngli, haşiyəli, nazik qadın ipək baş örtüyü. Ağ kəlağayı. Kəlağayı örtmək. – Kəlağayı əlvan, qəsəbə qıyğac; Altından cunası, hayıf ki,