is. 1. Xoşhallıq, razılıq, sevinc. Məmnunluğunu ifadə etmək. 2. Məmnunluqla şəklində zərf – bax məmnuniyyətlə (“məmnuniyyət”də)
[ər.] sif. Hazırlanmış, düzəldilmiş. [Cehiz üçün] iki dəst yorğan-döşək, nazbalış, … gümüşdən məmul zirəndazlar … tədarük görüləcəkdir
is. [ər. emal olunmuş şeylər] Fabrik və ya başqa vasitələrlə istehsal olunmuş, hazırlanmış şeylər, məhsullar
[ər.] köhn. 1. is. Dövlət idarələrində (əsasən, məhkəmə, polis və s.) çalışan qulluqçu; dövlət xidmətçisi, çinovnik
is. [ər.] klas. Abad, abadan. Qoy cahan elm ilə pürnur olsun; Vətən o sayədə məmur olsun. A.Səhhət. Qalmadı bərqərar bir xanə; Cümlə məmur oldu viranə
is. [ər.] köhn. Dövlət xidmətində olma; vəzifə, xidmət, qulluq. O zaman mənim məmuriyyətim Ənzəlidə idi
Danışan adamı bildirən birinci şəxs əvəzliyinin təki. Mən sonra gələrəm. Mən deyən oldu. – Ah, mən gündən-günə bu gözəlləşən; İşıqlı dünyadan necə əl
is. [ər.] köhn. Qadağan, yasaq; buraxmama, qoymama, yol verməmə. □ Mən etmək – qadağan etmək, qoymamaq, yol verməmək, icazə verməmək, daşındırmaq
mən-mən demək – bax mənəm-mənəm demək (“mənəm-mənəm” də). Mənim mən-mən deməyim sanmayın boş əməkdir
is. [ər.] 1. Sözün, cümlənin ifadə etdiyi məfhum, anlayış. Sözün hərfi mənası. Həqiqi məna. Məcazi məna
zərf Mənaya görə, məna cəhətdən; məzmunca. Mənaca dərin əsər. Mənaca təhrif olunmuş ifadə
is. [ər. “mənfəət” söz. cəmi] 1. Mənfəət, fayda, nəf, xeyir. Mənim dediyim budur ki, pul qazanmaqda sairlərinin mənafeyinə əl uzatmayasan
“Mənalandırmaq”dan f.is
f. 1. Mənasını açmaq, şərh etmək, izah etmək, məna vermək. Birinci dəfə idi ki, başına gələn işləri bir tarix, bir ictimai əhəmiyyətli hadisə kimi mən
“Mənalanmaq”dan f.is
f. 1. Məna almaq, müəyyənləşmək, aydınlaşmaq. Qoşmada sözlər inci kimi seçilmiş, mənalanmış, musiqi parçası kimi bəstələnmişdir
sif. 1. Mənası olan, müəyyən mənaya malik. Həqiqi mənalı söz. Məcazi mənalı söz. 2. Böyük daxili məzmunu, mənası olan; dolğun, ağıllı
zərf Bir şey, bir məqsəd ifadə edərək. Qayınana susur, köksünü mənalı-mənalı ötürür, gözləri yaşarırdı
zərf Boş-boşuna, yerliyersiz. Mənalı-mənasız danışmaq. – [Eyvaz:] Qarşıma hər kəs çıxırdısa mənalı-mənasız söhbətə tuturdum
is. Müəyyən mənaya malik olma, məna daşıma, mənalı olma. Sözün mənalılığı
sif. 1. Mənası olmayan, heç bir məna daşımayan. [Cavanlar] ancaq axırıncı bir-iki mənasız sözü dəyişmədən təkrar edirdilər… Ə
is. Mənasız bir şeyin hal və keyfiyyəti, bihudəlik, daxili məna və məzmundan məhrumluq. Fikrin mənasızlığı
is. [ər.] 1. Yeraltı suların çıxdığı yer; qaynaq, bulaq, çeşmə. 2. məc. Əsasını, başlanğıcını təşkil edən şey
is. [ər. mənbə və fars. …şünas] Mənbəşünaslıq mütəxəssisi; məxəzşünas
is. Tarixi mənbələrin tədqiqi və onlardan istifadə üsullarını işləyib hazırlayan köməkçi fənn, habelə həmin mənbələrin özü; məxəzşünaslıq
Mənə görə, mənim fikrimcə, mənim düşündüyümə görə. Gözəl olur bu yerlərin səhəri; Məncə vardır dünyalara dəyəri
“Mən”dən oxş. [Gülçöhrə:] Yox, mənciyəz görüb bəyənməyincə ərə getməyəcəyəm. Ü.Hacıbəyov. [Xanımnaz:] …Mənciyəz şəhərə gedirəm
is. Əkilməmiş yer, xam torpaq. [Padşahın] imarətinin dalında bir məndəcər vardı, həmin məndəcərin günçıxan əlində bir dərin quyu qazıyıb, sandığı basd
is. Məndəcər yer
is. Tayanın çürüməməsi üçün altına qoyulan köhnə ot
is. [ər.] 1. Cib dəsmalı, yaylıq. Xətayini görcək xəta eylədim; Ləl, gövhər bir məndilə bükülmüş. Aşıq Valeh
is. Keçmişdə arxalıq, şalvar və s. tikilən nazik və möhkəm parça növü. // Həmin parçadan tikilmiş. Məndulə çarşab
mənəm-mənəm demək – lovğalanmaq, təkəbbür göstərmək, özündən başqa heç kəsi saymamaq. Mənəmmənəm deyənlərin inanma çox da qövlünə
bax mənəmlik. [Qoşatxan:] Öldür səni içəridən gəmirən qurdu – bu mənəm-mənəmlik qurdunu. M.İbrahimov
is. Təkəbbür, lovğalıq, özünü dartma. [Mədəd:] Mənəmlik, təkəbbür, heç kəsi bəyənməmək, hamıya alçaq nəzərlə baxmaq – budur sənin ən böyük qüsurların
zərf [ər.] Mənəvi cəhətdən; ruhən. …Bizim şüəra cismən ölüb fövt olublarsa da, ruhən və mənən həlak olmayıblar
is. zool. Bitkilərin şirəsilə qidalanan ziyanverici bir cücü növü
sif. [ər.] İnsanın daxili, ruhi aləmi ilə bağlı olan, mənəviyyatla əlaqədar; batini, qeyri-cismani, qeyri-maddi
is. [ər.] İnsanın mənəvi keyfiyyətləri, normaları; yüksək əxlaq. Xalqın mənəviyyatı. Yüksək mənəviyyat
is. [ər.] 1. Gəlirin xərci çıxdıqdan sonra qalan artıq hissəsi, pul gəliri; qazanc. Tacirin mənfəəti
sif. [ər. mənfəət və fars. …bərdar] köhn. bax mənfəətdar. □ Mənfəətbərdar olmaq – fayda götürmək, mənfəət əldə etmək, faydalanmaq
sif. [ər. mənfəət və fars. …dar] Maddi cəhətdən mənfəəti olan; fayda görən, qazanc götürən, mənfəət əldə edən; mənfəətbərdar
is. Maddi cəhətdən mənfəətdar olma; mənfəət götürmə, qazanc əldə etmə
bax mənfəətpərəst
sif. Mənfəət verən, xeyirli, gəlirli, faydalı. Mənfəətli iş. – [Yusif Hümmətə:] Camaat üçün nə mənfəətlidir, nə gəlirlidir – onu əksin
is. Mənfəətli olma; xeyirlilik, gəlirlilik, faydalılıq
is. və sif. [ər. mənfəət və fars. …pərəst] Şəxsi mənfəətini, öz xeyrini güdən (adam). Mənfəətpərəst adam
is. Öz mənfəətini, öz xeyrini güdmə
sif. Heç bir mənfəəti, xeyri, faydası olmayan; xeyirsiz, faydasız. Mənfəətsiz iş
is. Mənfəəti olmama; xeyirsizlik, faydasızlıq, qazancsızlıq, gəlirsizlik