is. [ər.] 1. Qədim materialist fəlsəfədə: təbiətin, bütün şeylərin, hadisələrin bünövrəsini təşkil edən əsas tərkib hissələrindən biri (od, su, hava,
is. [ər.] 1. bax adres 1 və 2-ci mənalarda. [Maral] çox sağ ol! – dedi və ünvanını verərək Qara kişini Bakıya, evinə qonaq çağırdı
sif. Çox uzaq; çox uzaq olduğu üçün səs də gedib çatmayan; səs eşidilməz. Get-gedə qatılaşan sükutdan Orxan bir az vahimələndi, özünü dünyanın əlçatma
is. məh. : ürcah olmaq – rast gəlmək, təsadüf etmək, rastlaşmaq. Gorusun qarşısında bunlar bir bəynən strajnikə ürcah oldular
is. [ər. “arif” söz. cəmi] klas. kit. Ariflər, mərifətli, ağıllı adamlar. Ürəfa məskəni olan Şirvan; Cühəla xabgahidir əlan
is. 1. İnsanda qan dövranının, döş boşluğunun sol tərəfində yerləşən əzələli kisə şəklində mərkəzi orqanı; qəlb
ürək-dirək vermək – ürək vermək, ürəkləndirmək, ruhlandırmaq, ümidləndirmək, təsəlli vermək, cəsarətləndirmək
ürək-göbək qalmamaq zar. – gülməkdən qəşş etmək. Xan bayıra çıxıb gördü ki, Qəhrəman gəlir, amma altında bir at var ki, altı ayağı, alnında bir gözü,
sif. Adamı fərəhləndirən, ürəyini açan, sevindirici. Ürəkaçan xəbər. – Ağasəfər Həmzənin bu cavan qardaşı oğlundan bir şey soruşmaq istədi ki, bəlkə o
is. Dərin təəssüf. [Vəkil:] Bu nə daşürəkli adamdır?! – deyə, ürəkağrısı ilə fikirləşirdi. Y.Əzimzadə
sif. anat. Ürəyin altında yerləşən, olan. Ürəkaltı nahiyə
sif. Çox yaxın, səmimi. Ürəkbir dost. – [Gənc:] İndi isə sürət qatarında qızıl diplomla, əlbir və ürəkbir yoldaşlarımla evə dönürəm
sif. 1. Ürəyi bulandıran. Ürəkbulandırıcı qoxu. – [Xiyabani-Xanabadda evlərdə] yay-qış ürəkbulandırıcı bir çirk, dözülməz bir üfunət hökm sürməkdədir
is. Mədənin qarışması, qusma ehtiyacı nəticəsində ürəyin bulanması; öyümə. Xəstəliyin başlanğıcında bəzən ürəkbulanma (öyümə) və qusma halları ola bil
“Ürək”dən oxş. və kiç. Dilbərin ürəkciyi yerindən oynadı, dərin bir ah qopardı. C.Cabbarlı
is. 1. Bərk ürək döyünməsi. 2. məc. Həyəcan, iztirab. □ Ürəkçırpıntısı ilə – ürəyi çırpına-çırpına (sevincdən, maraqdan və s
zərf Can və könüldən, səmimi olaraq; qəlbən. Muxtar çox düşünmüş, götürqoy eləmiş, nəhayət, Çiçəyi ürəkdən sevmişdi
zərf Həvəslə, fəxrlə, ağızdolusu, sevinə-sevinə
is. Xəstəlik, həyəcan, iti yerimək və s. nəticəsində ürəyin teztez döyünməsi. [Xırdaxanım:] İstəmirəm, elə ürək döyünməm artıb
is. Xəstəlik, ruhi sarsıntı nəticəsində huşunu itirmə halı; bayğınlıq, bihuşluq. [Mehriban] indi bir ay olardı ki, ürəkkeçmənin əlaməti olan halları ö
bax ürəkkeçmə. Gecə yarısı Feyzullanın arvadını, uşaqlarını ürəkqopma azarına salıb, evin altını üstünə çevirdilər
sif. Ürəkləndirən, cəsarət verən, cəsarətini artıran, ürək-dirək verən, ruhlandıran (bir işə). Ürəkləndirici sözlər
“Ürəkləndirmək”dən f.is
f. Cəsarətləndirmək, cəsarət vermək, ruhlandırmaq, ürək-dirək vermək. Qoçər arabir Beyrəyin obasına gəlir, onun ata-anası, bacıları ilə görüşür, onlar
“Ürəklənmək”dən f.is
f. Cəsarətlənmək, cəsarəti artmaq, cəsarət etmək, cəsarəti özünə qayıtmaq. Dilənçinin açıq üzündən və mehriban danışığından Nurəddin ürəklənib ağacdan
sif. Heç şeydən qorxmayan, qoçaq, cəsur, igid, qorxubilməz. [Yusif:] Məhəbbət həqiqət yaxşı şeydir, danışmayanı danışdıran, çirkini gözəl edən, qorxağ
is. Ürəkli adamın hal və keyfiyyəti; qorxubilməzlik, cəsarət
sif. 1. Adamın ürəyini sıxan, cansıxan, cansıxıcı; qəm, kədər gətirən. Ürəksıxan xarabalıq. Ürəksıxıcı qış axşamı
is. Ürəyi sıxan hal, keyfiyyət, şey
sif. Adamın qəlbini qıran, toxunan; toxunaqlı. Ürəksındırıcı söz
sif. və zərf 1. Qorxaq, ağciyər, xoflu, cəsarətsiz. [Tarverdi:] Mən də qorxumdan ki mənə ürəksiz deməsinlər, quldurluğa getdim
zərf 1. Qorxaqcasına, cəsarətsizcəsinə. Ürəksizcəsinə hərəkət etmək. 2. Həvəssiz(cəsinə)
is. Cəsarətsizlik, qorxaqlıq
sif. Ürək şəklində olan; ürəyəoxşar
sif. Ruhlandırıcı, təsəlliverici. Ürəkverici xəbər
sif. Ürəyə pis təsir edən, adamı sarsıdan; sarsıdıcı, təsirli, acınacaqlı. Ürəkyandıran qışqırıq. Ürəkyaxıcı görünüş
bax ürəkvari
sif. Xoşagələn, gözəşirin, gözəgəlimli, bəyənilən, cazibəli. [Məhbub xanım] baxdı ki, [Bəlli Əhməd], düzdü, bir az kor-kobuddu, amma elə ürəyəyatan oğ