məch. İstənilən kimi məna verilmək, izah edilmək, şərh edilmək
is. 1. Üz, üz tərəf, ön tərəf. Oturubdurub yönü oyana; Durub-durub yeriməyin nədəndir? M.P.Vaqif. Gah yönümü çevirirəm Şirvana; Gah üz tutub Gürcüstan
is. 1. Qayda, nizam, səliqə. □ Yöndəmdən çıxmaq – eybəcərləşmək, çirkinləşmək, korlanmaq. Yöndəmə düşmək – qaydaya düşmək, səliqəyə düşmək, müəyyən şə
sif. Səliqəli, qaydalı; görünüşcə yaxşı, abırlı, görkəmli
is. 1. Yöndəmli şeyin hal və keyfiyyəti. 2. Rahat, qolay. 3. Qolaylıq, rahatlıq
sif. 1. Qaba, kobud, biçimsiz, səliqəsiz, tənasübsüz. Yöndəmsiz adam. Yöndəmsiz şey. – Hələ kim olduğunu bilməmişdən bu adamın xarici görkəmi bizdə ni
is. 1. Yöndəmsiz şeyin halı. 2. Naqolaylıq, narahatlıq
sif. 1. Hərəkət və istiqamət verən, istiqamətverici, istiqamətləndirici, istiqaməti nizama salan. Yönəldici göstəriş
“Yönəldilmək”dən f.is
məch. Bir səmtə və ya bir şeyə doğru çevrilmək, sövq etdirilmək; istiqamətləndirilmək. Topların ağzı düşmənə yönəldilmişdir
“Yönəlmək”dən f.is
f. 1. Bir tərəfə istiqamət alıb getmək, üz tutub getmək, istiqamət almaq. Hamımız səs gələn tərəfə yönəldik
“Yönəltmək”dən f.is
f. İstiqamət vermək, istiqamətləndirmək, istiqamət göstərmək. Suyu arxa yönəltdik; Bağa, bostana getdik; Evin var olsun, qardaş; Axır xoş günə yetdik
“Yönləşmək”dən f.is
qarş. məh. Razılığa gəlmək; razılaşmaq, düzəlişmək
sif. dan. 1. Yararlı, lazımlı, gərəkli, münasib, əlverişli, yaxşı, əməlli-başlı. Yönlü şey. 2. Yaxşı, üzüyola, sözəbaxan
yönlük hal qram. – ismin kimə? nəyə? və haraya? suallarına cavab verən halı
sif. Yararsız, lazımsız, gərəksiz. // Pis, vecsiz, fərsiz. Hatəm xan oturduğu yerdə bütün vücudu ilə silkələndi: – Yönsüz oğul neylər ata malını, – de
is. dan. 1. Xarici görünüş; sir-sifət, qiyafət. Pasının qırmızı üzü daha da qızardı: – Qadam sənin yörünə-yöndəminə, – dedi
is. Yan, ətraf, həndəvər (çox vaxt “yan-yörə” şəklində işlənir). Kərəsidi qoyunun, kürəsidi qoyunun; Ağlığımızdan gəzərik yörəsində qoyunun
“Yubadılmaq”dan f.is
məch. Ləngidilmək, gecikdirilmək, təxirə salınmaq. Xəstəni qorxulu hallardan xilas etmək üçün, ona dərhal zəhərin təsirini zəiflədən maddə verilməlidi
f.sif. Təxirə salınmasına, gecikdirilməsinə, ləngidilməsinə yol verilməyən; təxirsiz, təcili, gecikməz
“Yubandırmaq”dan f.is
bax yubatmaq. [Quliyev] heç vaxt smetanın tərtibini yubandırmazdı
“Yubanmaq”dan f.is
zərf Gecikmədən, ləngimədən; tez, dərhal. Yubanmadan bunu aparıb yerinə çatdır. Yubanmadan qayıt gəl
f. Bir işə vaxtında başlamamaq, tələsməmək; gecikdirmək, ləngimək, gecikmək. Yubanma, işə başla! – Daxmalarda balıqçılar oyanmış; Bir parası çox gecik
“Yubatmaq”dan f.is
f. Vaxtında etməmək, vaxtında görməmək; gecikdirmək, uzatmaq, ləngitmək. İşi yubatmaq. Məktubun cavabını yubatma
[lat. yubilaeus, əsli qəd. yəh.] Bir hadisənin, yaxud bir şəxsin fəaliyyətinin və s.-nin təntənəli surətdə qeyd edilən ildönümü
is. [lat.] Yubileyi keçirilən şəxs, təşkilat və s. Yubilyara təbrik teleqramı göndərmək. Son söz yubilyara verildi
[rus. əsli fr.] Beldən aşağı geyilən qadın geyimi, arvad tumanı. Xanpəri tez ayağa durub yubkanın ətəklərini dəstələdi
“Yudurtmaq”dan f.is
“Yumaq”dan icb. Paltarları yudurtmaq. Pəncərələri yudurtmaq. – [Arvadı] burada sözə tutub qızın əliniüzünü yudurdardılar
is. Qaramal, at və donuz dərisinin aşı maddələri ilə emalından alınan materiallar
is. 1. Nazik yayılmış (mayasız) xəmirdən sacda bişirilən çörək növü; yayma. Yuxa, yuxa, yolda tıxa. (Ata
is. Yuxa bişirib satan adam
“Yuxalamaq”dan f.is
f. Yuxa yaymaq
is. Yuxa üçün yararlı olan. Yuxalıq xəmir. // …yuxaya çatacaq qədər. Dağarcığın dibində on-on beş yuxalıq un, iki bişirimlik düyü qalmışdır
“Yuxalmaq”dan f.is
f. Yumşalmaq, nazikləşmək, incəlmək. □ Ürəyi yuxalmaq – kövrəlmək, riqqətlənmək, təsirlənmək. Kamran üzünü çevirib ondan uzaqlaşanda koxanın ürəyi yux
“Yuxaltmaq”dan f.is
f. İncəltmək, nazikləşdirmək. Bəsdir, ürəyimi yuxaltdın
1. sif. Üst, üstdə olan, yüksəkdə olan, yuxarıda olan. Yuxarı mərtəbə. Gəminin yuxarı göyərtəsi. – [Qərənfil xala] cəld yuxarı otağa çıxdı
zərf Otağın baş tərəfi, məclisin ən hörmətli yeri. Yuxarıbaşda sandalya üstə əyləşib həzrət Əşrəf. C
sif. 1. Yuxarıda (üstdə), yuxarı (üst) tərəfdə, yuxarı (üst) qatda olan. Yuxarıdakı qonşular. Yuxarıdakı kitabı mənə ver
sif. Yuxarıda, yüksəkdə, hündürdə olan. [Şiraslan öz-özünə deyirdi:] Əgər o yuxarıkı turşsu, bax, o qocaman palıdın altında olsaydı, … onda bütün yolç