[fars.] сущ. муз. тар ва я кеменчидал тамамардай мугъаматрин сифте кьил.
сущ. куьгьн. къазанжи, менфят.
прил. куьгьн. къазанжи авай, менфятлу.
сущ. нугъ. хъуьтӀуьн емдин игьтият (мал-къарадин).
[fars.] сущ. гъвечӀи рак; // варарин гъвечӀи рак.
[fars.] прил. гьаят-гьаят (кӀвал-кӀвал, рак-рак) къекъведай, авара; кӀвал-югъ авачир, кӀваливай-къавай хьана гьакӀ гьатнавай, къекъвечи; // dərbədər d
[fars.] сущ. 1. куьгьн. гирве, дар рехъ (дагъда); дере; 2. Иранда дар куьче; ** dərbənd olmaq майилвал авун, бенд хьун
сущ. дербенди (Дербент шегьердин тӀварцӀикай) (1. цпицӀрин сорт (ири, шуьруькьуьм дад квай); 2. Азербайжан халкьдин кьуьлдай макьамрикай садан тӀвар)
сущ. чӀехи варарик жедай гъвечӀи рак.
[ər.]: dərc edilmək (olunmaq) чап авунваз хьун (газетда ва мс.); dərc etdirmək чап ийиз тун (гун), чапиз тун (газетда ва мс
[fars.] сущ. дерт (1. гъам, гъусса, рикӀин тӀал, руьгьдин азаб, азият; // фикир; къайгъу; 2. тӀал, азар; 3
[fars.] сущ. дерт-бала; дердериз, къайгъудиз себеб жедай гьал; азият гудай ва я кичӀе жедай са кар; // азар манада
[fars.] сущ. куьгьн. рикӀин дерт, сир.
[fars. dərd və ər. əzab] дерт-азаб; кил. dərd-qəm.
прил. дертлу, азиятлу, азаблу, азаб ва азиятривди ацӀанвай.
кил. dərd-qəm.
[fars.] сущ. дерт-гъам, гъам, гъусса.
прил. дерт-гъам авай, дертлу, гъамлу.
[fars. dərd və ər. qüssə] кил. dərd-qəm.
кил. dərd-qəmli.
сущ. масадан дердиникай (гьалдикай) хабар кьадай, масадахъ рикӀ ккудай ва адаз куьмекдай кас.
сущ. масадан дердиникай (гьалдикай) хабар такьар, адаз куьмек тийир кас.
прил. дертлу, азарлу, хесте, начагъ, хенек, зайиф; dərdəcər olmaq дердини кьун, азарди кьун.
[fars.] сущ. дерт-сер, кьилин тӀал, дерт, къайгъу.
прил. гзаф дерт (къайгъу) авай, дертлу.
кил. dərd-dil.
[fars. dərd və ər. hal] сущ. клас. кил. дерт-гьал; кил. dərd 3).
[fars.] сущ. клас. дерт-сер, кьилин тӀал, азият, нарагьатвал, къайгъу; // дерт-гъам, къайгъу, фикир; dərd(i)-sər çəkmək дерт-сер чӀугун, нарагьат хьун
кил. dərdmənd.
icb. атӀуз тун, масадав атӀуз гун (мес. ичер).
[fars.] сущ. дерт чӀугвазвай(ди), дерт авай(ди); дертлу(ди).
прил. дертлу ийидай, дертлу хьуниз, азаб чӀугуниз себеб жедай, дерт артухардай; дерт гудай.
кил. dərdlətmək.
гл. 1. дертлу хьун, дердини кьун, дерд чӀугун, зарул хьун; 2. пер. рах. вульг. къанихвилелди тӀуьн, гьажун
qarş. (сада-садаз) дердер ахъаюн, дердер гьялун; кьил-кьилиз яна ихтилатун.
гл. дердиник кутун, дерт гун, дертлу авун, заруларун.
прил. дертлу (1. дерт (гъам) авай; 2. сугъулвал квай, зарул (мес. мани); 3. сущ. дерт авайди, дертлуди; 4
нареч. дертлу-дертлу, зарул-зарул; ккуз-ккуз (мес. шехьун).
сущ. дертлувал, дертлу касдин гьал.
[fars.] сущ., прил. клас. 1. рикӀе дерт авай(ди), дертлу(ди); 2. масадан дердиникай хабар кьадай(ди), къайгъуда амукьдай(ди); // пер
прил. дертсуз, са дертни (къайгъуни) авачир; // сущ. дерт авачирди, дертсузди.
прил. дерт-гъам авачир, са къайгъуни авачир.
сущ. дертсузвал, са дертни авачир гьал.
кил. dərd-bəla.
клас. кил. dərd-qüssə.
клас. кил. dərd(ü)-möhnət.
кил. dərdləndirici.
сущ. 1. ккам, дере (кьве дагъдин ва я пелен арада, гьакӀни дуьз чкада авай дерин чухур); дугун; 2. вацӀун кьер, вацӀ авахьзавай чка; ** dərə xəlvət, t
сущ. дере-тепе; ккамар-ппелер авай чка, дуьз тушир чка; ** dərədən-təpədən инлай-анлай; инай-анай; гьинай-гьанай