BAŞIBƏLALI

sif. Çox müsibət çəkmiş, daim bəla və uğursuzluğa rast gələn, həmişə əziyyət və zəhmətdə olan; talesiz, bəxtsiz (bəzən istehza və ya tənə ilə deyilir).
Nə soxulmusan araya, a başıbəlalı fələ? Nə xəyal ilə olubsan belə iddialı, fələ. M.Ə.Sabir.

Синонимы

  • BAŞIBƏLALI talesiz — bəxtsiz

Антонимы

  • BAŞIBƏLALI BAŞIBƏLALI – BƏXTLİ Nə soxulmusan araya, a başıbəlalı fələ? (M.Ə.Sabir); Ağəli isə doğrudan da, deyəsən, bəxtli adam idi (C
BAŞIBATMIŞ
BAŞIBƏRK

Значение слова в других словарях