i. obedience, belief, trust; ~ etmək to obey, to believe, to trust
is. [ər.] köhn. Birinin hakimiyyətini qəbul edərək ona tabe və sadiq olma. Aşinalar ixtilatında sədaqət görmədim; Beyətü iqrarü imanü dəyanət görmədim
Полностью »сущ. устар. 1. повиновение, подчинение 2. верность престолу, официальной, установленной власти
Полностью »BEY’ƏT ə. 1) birinin hakimiyyətini qəbul edib ona tabe olma; 2) itaət etmə, tabe olma, boyun əymə
Полностью »İslam hüququnda hər hansı bir şəxsin hakimiyyətinin tanınmasıdır. Adətə görə beyət edən insan hakimiyyəti tanınan şəxsin əllərini sıxaraq, ona bağlılı
Полностью »