1. Yersiz, münasibətsiz, mənasız. Bica söz. Bica danışıq.
– [Müəllim:] Amma uşaq tayfasına o cür sözləri deməyiniz, bir az bicadır.
Anladım mətləbini, etmə məzəmmət bica.
2. Bihudə, əbəs, boş-boşuna, nahaq (çox vaxt “bica yerə” şəklində işlənir). Bica əlləşmə.
– Düşmə bica yerə sən bu təməixamə, könül.
Bica yerə hər ləhzdə min şurü şərin var; Çox pis nəzərin var.
[Movlamverdi:] Ay bacılar, ay qardaşlar, axır sizin ağlamağınız bicadır.
[Sara:] Atam üçün qüssə edəcəyimdən qorxursansa, o da bicadır.