BİLİCİ
прил. ччирвал авай, ччидай, кьатӀун авай, фагьум авай; // сущ. ччидайди, ччирвилес.
sif. və is. Bilən, anlayan, dərk edən, düşünən. Bilici adam. – [Araz:] Mən bunu bilici adamlardan soruşub öyrənəcəyəm
Полностью »I прил. сведущий, знающий II сущ. 1. знаток. Xalq musiqisinin bilicisi знаток народной музыки 2. разг
Полностью »I. i. connoisseur (of); ~ olmaq to be* a connoisseur (of); incəsənətin / ədəbiyyatın ~si olmaq to be* connoisseur of art / literature; xalq musiqisini
Полностью »BİLİCİ (çox bilən adam) Qoy el ağsaqqalı, yurdun müdrik bilicisi Dədə Qorqud gəlsin... (Anar); BİLƏN
Полностью »1) is. connaisseur m (en qch) ; 2) dan. pronostiqueu||r m, -se f, proph||ète m, -ètesse f (peyğəmbər), divinat//eur m, rice f (bəxtə baxan) ; 3) sif
Полностью »