f. və ə. 1) vəfasız, vəfalı olmayan; 2) sözünün üstündə durmayan, sözündən qaçan, əhdindən dönən.
f. və ə. 1) vəfasız, vəfalı olmayan; 2) sözünün üstündə durmayan, sözündən qaçan, əhdindən dönən.
BİVƏFA – ETİBARLI Nə gərək sevdiyim o bivəfanı; Nə də belə hicran dağı görəydim (Q.Zakir); Sabah bizim ailənin ən etibarlı üzvü sayılırdı
Полностью »I прил. неверный, непостоянный в любви, в дружбе. Bivəfa yoldaş неверный товарищ II сущ. разг. изменник, изменница (нарушитель верности в любви, в дру
Полностью »sif. [fars. bi… və ər. vəfa] bax vəfasız. Bivəfa yoldaş. Bivəfa dost. – Bivəfa dünyada, dəhri-fənada; Fələk məni yetirmədi murada
Полностью »1. неверный, непостоянный в дружбе, в любви; изменник; 2. неоправдавший дружбы, любви;
Полностью »