BOYNUBURUQ

sif. dan. Məzlum, məhzun, yazıq, fağır; yetim.
// zərf Yazıq-yazıq, fağır-fağır.
Gözü yolda boynuburuq qalınca; Ölüm aşiqlərə xoş səadətdi. Q.Zakir.

Синонимы

  • BOYNUBURUQ məzlum — məhzun — yazıq — fağır
  • BOYNUBURUQ yetim

Антонимы

  • BOYNUBURUQ BOYNUBURUQ – ZALIM Gözü yolda boynuburuq qalınca; Ölüm aşiqlərə xoş səadətdi (Q.Zakir); Ey zalım xan! Zalım xan! Sən qorxub öz canından; Yurdu versən
BOYMADƏRƏNLİK
BOYNUBÜKÜK

Значение слова в других словарях