budama
1. f.is. кил. budamaq; 2. сущ. нугъ. пая, лаш, вагьрам; чӀехи кӀекӀец.
döymə — vurma — əzişdirmə
kəsmə — doğrama — qırma
(Qazax) 1. paya 2. dəyənək, iri əl ağacı. – Bir əlində budama, gəlif məni budama
1. “Budamaq”dan f.is. Budama bitkilərin boy atmasına güclü təsir edir. 2. is. məh. Paya, dəyənək; iri əl ağacı