1. Burun ilə eşmək, dağıtmaq, vurmaq. Öküzlər otu burunlayıb dağıtdı.
2. məc. Təqib etmək, gözümçıxdıya salmaq, gözü götürməmək, sıxışdırmaq.
Qız fındığı öz qiymətindən ucuz satdığı üçün köhnə alverçilər onu burunlamağa başladılar.
гл. 1. тӀиш ктадун, тӀишив ягъун, тӀиш ктадна чукӀурун (мес. кали векь); 2. пер. гуьгъуьна гьатун, басхас авун, дара-барада тун, югъ тагун, вили такьу
Полностью »Mənbələrdə bunun mənası “təkrar-təkrar burnuna vurmaq” kimi açıqlanıb. Burun sözündəndir. İndi məna dəyişib
Полностью »f. 1. to nose (d.); 2. məc. to cavil (d.), to find* fault (with) (d.); to force out (d.)
Полностью »глаг. kimi, nəyi 1. разрывать, разбрасывать мордой (о животных) 2. перен. притеснять, вытеснять, выживать кого, придираться к кому с целью выжить
Полностью »