1. sif. Bəyə məxsus, bəyə mənsub. Bəylik mülk.
2. is. məc. Ağalıq, hökmranlıq.
Bəyliyi başarmadın, canın çıxsın belə gəz. ( ).
Müctəhid və şeyxülislamların cövlanı idi və xəlvət dərədə növ-növ tülkülərin bəyliyi idi.
// məc. Məclisdə sədrlik, rəhbərlik, başçılıq, böyüklük.
Süfrənin bəyliyi əksəriyyət səslə çar konsuluna tapşırıldı.
3. sif. etnoqr. Bəyə (5-ci mənada) məxsus. Şahsənəm gəlin otağına keçdi.
Qərib bəylik paltarını geyib, Şahsənəmin yanına gəldi. “ ”.