DAĞAL
прил., сущ. рах. чӀихетӀ; дявекар; dağal adam чӀихетӀ кас; // чӀих; oyuna dağal qatmaq къугъуник чӀих кутун (чӀихетӀвал авун).
I прил. диал. 1. драчливый (в игре) 2. заносчивый, хвастливый II сущ. 1. драчун 2. хвастун
Полностью »I (Ordubad) gözə düşən çöp. – Gözümə dağal düşüb II (Ağdaş, Borçalı, Cəlilabad, Füzuli, Kürdəmir, Qazax, Mingəçevir, Sabirabad, Salyan, Tovuz) 1
Полностью »Farscadır, dəy (yalançı) sözü ilə qohumdur. Dəyyus (əsli: dəygöz) kəlməsi də buradandır. Bizdə cığal kimi də işlədilir
Полностью »