DOĞRUÇU

sif. Yalan sevməyən, həmişə düz danışan, düzlük sevən, düzünü deyən, həqiqətçi; həqiqət, düzgün iş tərəfdarı. Doğruçu adam.
– Dövlət o qədər diqqətli və qayğıkeş olmalıdır ki, onun məmurları məhkəmə işlərində fövqəladə ədalətli, doğruçu və haqq tərəfdarı olsunlar. M.F.Axundzadə.
“Dünyada səbəbsiz bir şey yoxdur”, – deyənlər nə qədər doğruçu, nə qədər alicənab şəxslər imiş. M.S.Ordubadi.

// Həqiqi; uydurma, yalançı olmayan.
Sitarə ilk dəfə dünyaya həqiqət nəzəri ilə baxdı: cavan qızın qabağında xəyali məşuqu əvəzində doğruçu əri durmuşdu. Çəmənzəminli.

Антонимы

  • DOĞRUÇU DOĞRUÇU – YALANÇI Yalançının evi yandı, kimsə inanmadı (Ata. sözü); Deyənlər nə qədər doğruçu, nə qədər alicənab şəxslər imiş (M
DOĞRUCULLUQ
DOĞRUÇULUQ

Значение слова в других словарях

замурова́ться затева́ться кружевца молибде́новый плутокра́тия подсве́чиваться прислу́жничество утолсти́ться хорово́диться этно́лог воти́ровать лор офе́рта репнуть acceptation annotation fixing bolt kibosh mulmull oblique angled purler reciprocal pronoun supportable душегубка прилизанный