1. Düzgün, düz, haqq. Doğru yol. Doğru sözə nə demək olar.
– Yar yanında günahkaram; Doğru sözüm yalan oldu.
Bar verməz əkdiklərin, doğru sözümdür, inan; Qatmasan bu torpağa öz alnının tərini.
□ Daha doğrusu – həqiqətdə, həqiqətən əslində.
2. Təmiz, saf, namuslu, safqəlbli, sədaqətli, doğruçu.
Bu mühəndisi mən insaflı, şərəfli və olduqca doğru bir adam tanıyırdım.
[Səlim:] Mən səni bir doğru qız zənn edərdim; Səndə ki aldatmaq da varmış?
// İs. mənasında. Düzgün adam, düz adam, ürəyi saf adam, səmimi adam.
Daim haqdır Vidadinin deməyi; Doğruların hərgiz itməz əməyi.
3. Həqiqi, səhih, gerçək, həqiqətə uyğun, uydurma olmayan. Doğru hadisə. Doğru məlumat.
– Doğru xəbərdir, anın üçün darə düşmüşəm.
Bu, nağıl deyil, doğru əhvalatdır.
// İs. mənasında. Doğru, düzgün, gerçək, həqiqi söz və s.
Ömründə gəlməyib doğru dilinə.
Yaxşı olur doğru, düzün axırı.
// Haqlı, ədalətli. Kim doğrudur? Doğru iş.
– [Uluğ:] Budur ən doğru və sağlam tədbir; Olsun üç qonşu bu gündən əlbir.
4. Səhvsiz, xatasız, düzgün. İfadə çox doğru ifadədir.
– Zeynal çaldığı kimi oxuyardı da, iddia edərdi ki, çargahı özü kimi düz və doğru (z.) oxuyan yoxdur.
5. Xəbər şəkilçisi ilə: doğrudur – 1) düzdür, həqiqətdir. Doğrudur, o bu gün gedir.
– Doğrudur, Mahmud arvadını çox sevirdi və onun misilsiz gözəlliyinə bənd olduğu üçün hər bir günahından keçirdi.
Doğrudur, zərifliyin adı başqadır; Qüvvətə gəl, qüvvətin dadı başqadır. ;
2) hərçənd, hərçənd ki.
Doğrudur, kəndlərdə və balaca şəhərlərdə qışın o qədər bir səfası yoxdur, amma Tiflis kimi yerdə qış böyük bir qənimətdir.
Doğrudur, naxoşdur Tapdıq, tez tapar lakin şəfa.
Doğrudur, Əntiqə anasının son sözünü anlamadı, ancaq soruşmadı.
// Eyni mənada bəzən “ki” bağlayıcısı ilə işlənir.
Doğrudur ki, yaz hər yerdə yaxşı olur.
