1. məch. Sərilmək, salınmaq, üstünə salınmaq.
Rəxtxabı döşəndi, yatdı hərif; Günbəgündən vücudu oldu zəif.
Həyətdə palaz döşənib samovar qurulmuşdu.
Döşəndi süfrə yerə, xonçeyi-pilov gəldi; Qarınlar oldu çırağan o dadlı nemətlə.
Mağaranın içi yumşaq ağac qabıqları ilə döşənmişdi.
2. t-siz. Sərələnmək, yerə sərilmək, yayılmaq, uzanmaq.
[Qivami:] Nizami özgə vaxt bu ağacın kölgəsinə döşənib axşama kimi yazardı…
// Torpağa (ayağına) düşüb yalvarmaq.
Mən aşıq, ağla barı; Gözlərim, ağla barı! Ayrılıq yəqin oldu; Yar, döşən, ağla barı.
3. t-li. dan. “Üstə”, “üstünə” sözləri ilə – acgözlüklə, iştaha ilə yeməyə başlamaq. Molla, hərçibadəbad deyib, girir dükana, bir tərəfdən döşənir halvanın üstünə. “M.N.lətif.”.
[Şahqulu:] Düyü əldə, yağ əldə, ağaları ver yuxuya döşən plov üstə.
4. t-siz. dan. Qaçmaq, getmək, yüyürmək mənasında.
Adamlar piyada, ceyranın dalından döşəndilər.