DÜHA

is. [ ər. ]
1. İnsan zəkasının, istedadının ən yüksək zirvəsi; xariqüladə ağıl və zəka; dahilik.
[Xumar:] Oxunur gözlərində nuri-düha; Yüksəl, ey şeyx! Gəl, düşünmə daha!… H.Cavid.
Füzuli öz dühası ilə Azərbaycana parlaq klassik bir ədəbiyyat verdi. C.Cabbarlı.
Hələ bizim Azərbaycan torpağından; Nə dühalar, nə günəşlər yaranacaq.
Oxuyuram istiqbalı varaq-varaq. S.Vurğun.

Синонимы

  • DÜHA düha bax 1. dahilik; 2. dahi
DÜGAH
DÜHALI
OBASTAN VİKİ
Heydər dühası

Значение слова в других словарях