1. “Dərmək”dən f.is.
2. sif. Dərilmiş, bir-bir toplanmış. Dərmə meyvə. Dərmə tut.
3. sif. Naxışlı. Dərmə kilim. Dərmə cecim. Dərmə corab. dərmə-dərmə sif. Naxışlı, bəzəkli.
Dağ, təpə dərmə-dərmə; Xalların dərmə-dərmə; Yetişməmiş nar gördüm; Çağırır dərmə, dərmə. ( ).