FAĞIR
[ər.] сущ. прил. фагъир (1. ажуз, язух, тӀува; динж, ислягь, сакит; 2. кесиб, юхсул, мазлум, муьскӀуьн).
is. və sif. [ər.] 1. Aciz, yazıq, məzlum; dinc, sakit. Fağır kişi. – [Nəbi pristav Mehdi bəyi görcək deyinir:] Ə, bu fağırı niyə qəhr edirsən? “Qaçaq
Полностью »I прил. 1. смирный, спокойный, тихий. Fağır uşaq спокойный ребёнок 2. смиренный (выражающий покорность, кротость)
Полностью »I. i. the poor thing; the poor; unfortunate II. s. 1. (dinc, mülayim) meek; (cəsarətsiz, itaətkar) humble; 2
Полностью »FAĞIR – DƏCƏL O, fağır, nəzakətli, rəhmli bir gəncdir (M.S.Ordubadi); Rizvan ilə beş dəcəl, hər gün burda oynayır (M
Полностью »
