1. is. Mənasız söz, boş söz, hədyan, söyüş.
Bu hərzəvü hədyanlara kimlər qulaq asdı; Kim verdi bu axmaq sözə qiymət, uçitellər?
2. sif. Mənasız, boş, cəfəng, nalayiq. Hərzə sözün mərəzi gələr. ( Ata. sözü ).
Zeynal özünün və evinə gələn qonaqlarının hər bir nalayiq və hərzə hərəkətlərini “yeni həyatın icabatı” deyə göstərmiş, … Mehribandan üzr istəməklə könlünü ələ almışdı.
// Zərf mənasında.
Adam var ki, dediyindən utanmaz; Hey hərzə danışır üzə dünyada.
Hərzə danışma, kişi, gözlə ədəb, zinhar!
3. sif. Boşboğaz, çərənçi, lağlağı, ağzıgöyçək, ağzıyava, hərzəgu.
Yoxsa, ay hərzə kişi, bir quru sözdən ötəri; Darıxırsan, deməyirsən ki, uşaqdır uşağım.
Kapitan hərzə adamlara məxsus bir əda ilə gülümsədi.
◊ Hərzə yerə – boş yerə, əbəs yerə, mənasız.
Hərzə yerə laflar vurarsan; Torpaq ilə gülü sovurarsan.
