inabət
[ər.] сущ. куьгьн. туба авун, туба.
İNABƏ(T) ə. 1) tövbə etmə; tövbə; 2) bir mürşidin təriqətinə daxil olma
is. [ər.] köhn. Tövbə, tövbə etmə