İSRAR
[ər.] сущ. кӀевивал, кӀевиз акъвазун (лагьай гафунал, фикирдал, тӀалабдал), лагьайдалай элкъуьн тавун; инад; israr etmək лагьай гафунал, фикирдал кӀевиз акъвазун, кӀевивал авун, лагьайдалай элкъуьн тавун, кӀвачер (чиле) акӀурун (пер.).
[ər.] 1. is. Dediyi sözün, tələb etdiyi şeyin, irəli sürdüyü fikir və ya iddianın üstündə durma, təkid göstərmə, dediyindən dönməmə; inad, təkid
Полностью »сущ. настаивание, настояние (настоятельная просьба, требование). İsrarına görə kimin по настоянию кого, israrına baxmayaraq несмотря на настояние; isr
Полностью »i. insistence, persistence; urgency; ~ etmək to persist (in+ger.), to insist (on / upon+ger.); öz dediyində ~ etmək to have* one’s own way, to stand*
Полностью »İSRAR1 ə. sözünün üstündə möhkəm durma, təkid etmə. İSRAR2 ə. sirr saxlama, gizləmə
Полностью »