прил.
1. онемелый (утративший чувствительность, гибкость). Keyimiş ayaqları kimin онемевшие ноги чьи
2. отупелый (утративший способность соображать); soyuqdan keyimiş окоченелый (окоченевший) от холода; qorxudan keyimiş оцепеневший от страха
fs. 1. numbed, asleep; 2. (süstləşmiş) apathetic; torpid; sluggish; 3. məc. (kütləşmiş) stupefied
Tam oxu »f.sif. 1. Hərəkət qabiliyyətini itirmiş, çəng olmuş; qurumuş. Keyimiş əl. – Talıb xanla yasavul üzüyuxarı qalxıb, qapıdan bir az aralıda keyimiş halda
Tam oxu »