f. yaralanmış, yaralı
ə. əldən düşmüş; taqətsiz, gücsüz
ə. 1) aslanın səsi; 2) ürək döyüntüsü
ZƏKA’1 ə. saflıq, xalislik. ZƏKA’2 ə. bax zəkavət
ə. və f. dərin düşüncəli; ağıllı, zəkalı
ə. pul və ya malın onda biri miqdarında yoxsullara verilən dini sədəqə
ə. 1) dərin düşüncə, zehin; 2) ağıl; çalışqanlıq; fərasət, zirəklik
ə. 1) erkək; 2) kişi
ZƏKİ1 ə. çox zehinli; tez anlayan; zəkalı, ağıllı. ZƏKİ2 ə. 1) saf, xalis; 2) təmiz, yaxşı (adam)
ZƏQ(Ə)N ə. 1) çənə; 2) saqqal
ə. 1) acı meyvəsi olan ağac; 2) cəhənnəmdə bitən və meyvəsi cəhənnəm əhlinə yedirilən ağac; 3) cır zeytun
ZƏLAL(ƏT)1 ə. doğru yoldan çıxma, yolunu azma
ZƏLAL(ƏT)1 ə. doğru yoldan çıxma, yolunu azma. ZƏLALƏT2 ə. 1) yazıqlıq, zəlillik; 2) alçaqlıq, alçalma; 3) əzab, əziyyət
ə. 1) qaranlıq, zülmət; 2) m. haqsızlıq, zülm
ə. və f. çox qaranlıq yer
ə. «zəlzələ» c. zəlzələlər
ə. «zalim» c. zalımlar
ZƏLİL1 ə. 1) həqir, yazıq; 2) alçaq. ZƏLİL2 ə. kölgəli
ə. və f. yazıqcasına, zəlil-zəlil
ə. zülm olunan, zülm çəkən; məzlum
ZƏLL(Ə) ə. səhv, nöqsan, yanılma
ə. itaətkar, sakit, sağır
ə. çox zülm edən, çox haqsızlıq edən; zülmkar
ə. yer tərpənməsi, yer titrəməsi
ZƏM f. soyuq; soyuqluq. ZƏ’M ə. ehtimal, güman
ZƏMAİM1 ə. «zəmimə» c. əlavələr, artırmalar. ZƏMAİM2 ə. «zəmimə» c. pis işlər, cinayətlər
ə. «zəmir» c. bax zəmayir
ZƏMAN1 ə. bax zəmin1. ZƏMAN2(Ə) ə. 1) zaman, vaxt; 2) m. bəxt, tale. Zəmani-ati gələcək zaman; zəmani-cahiliyyət islamiyyətdən qabaqkı zaman; islamaqə
ZƏMAN2(Ə) ə. 1) zaman, vaxt; 2) m. bəxt, tale. Zəmani-ati gələcək zaman; zəmani-cahiliyyət islamiyyətdən qabaqkı zaman; islamaqədərki dövr; zəmani-hal
ə. vaxt etibarilə; zamanca
ə. zaminlik, zamin olma
ə. və f. vaxt keçirən; əylənən
ə. zamana aid olan, vaxta görə
ə. 1) ürəklər, qəlblər; 2) sirlər; 3) içlər, batinlər; 4) daxili mənalar; 5) qrammatikada: əvəzliklər
f. çox bərk soyuq; şaxta
f. 1) yer; 2) əkin yeri; tarla
ZƏMİM1 ə. məzəmmət edilən, töhmət olunan; danlanan. ZƏMİM2(Ə)1 ə. əlavə olunmuş şey, sonradan üstünə artırılmış, üstünə qoyulmuş hissə
ZƏMİM2(Ə)1 ə. əlavə olunmuş şey, sonradan üstünə artırılmış, üstünə qoyulmuş hissə. ZƏMİMƏ2 ə. pis iş, cinayət
ZƏMİN1 ə. zamin olma, boynuna götürmə; zaminlik, zəmanət. ZƏMİN2 f. bax zəminə (1-ci – 4-cü mənalarda)
f. 1) yer öpən; 2) m. yaltaq
f. torpaq sahibi; mülkədar
f. torpaq sahibliyi; mülkədarlıq
f. 1) yer; 2) torpaq, quru səthi; 3) toxunma parçanın və s. yerliyi; 4) məfhum, anlayış; 5) ilk şərt, ilkin şərait
f. yerə yıxan, basan
ZƏMİR1 ə. 1) ürək, qəlb; 2) sirr; 3) iç, batin; 4) daxili məna. ZƏMİR2 ə. qrammatikada: əvəzlik. Zəmiri-işarə işarə əvəzliyi; zəmiri-qaib üçüncü şəxs
ZƏMM1 ə. birinin eybini söyləmə; həcv etmə. ZƏMM2 ə. 1) əlavə etmə; qatma, artırma; 2) bax zəmmə
ə. çox eyib söyləyən, həcv edən
ə. ərəb yazısında qısa «u» saitini göstərmək üçün hərfin üstündə qoyulan hərəkə // piş