LƏFZ
\[ər.\] сущ. сивяй акъатзавай маналу я манасуз ванерин кӀватӀал; гаф, келима; // ləfz etmək телеффуьз авун, сивяй акъудун (гаф), лугьун, чирун.
Ərəbcə tələffüz sözü ilə qohumdur, “söz” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Полностью »is. [ər.] Ağızdan çıxan mənalı, ya mənasız səs tərkibi; söz, kəlmə. …Axund bərkdən-bərk bizə tapşırdı ki, ayama ləfzini dilimizə gətirməyək, ləqəb dey
Полностью »