ə. 1) söz, kəlmə; 2) deyiliş, tələffüz.
ə. 1) söz, kəlmə; 2) deyiliş, tələffüz.
[ər.] сущ. сивяй акъатзавай маналу я манасуз ванерин кӀватӀал; гаф, келима; // ləfz etmək телеффуьз авун, сивяй акъудун (гаф), лугьун, чирун
Полностью »Ərəbcə tələffüz sözü ilə qohumdur, “söz” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Полностью »is. [ər.] Ağızdan çıxan mənalı, ya mənasız səs tərkibi; söz, kəlmə. …Axund bərkdən-bərk bizə tapşırdı ki, ayama ləfzini dilimizə gətirməyək, ləqəb dey
Полностью »