zərf şarap, şappıltı ilə; şarp, şarpadan, şappadan, birdən, qəfildən.
təql. şappıltı səsi; шарпӀ-шарпӀ авун şappıldamaq.
(-уни, -уна, -ар) şərt; шартӀ кутӀунун şərt bağlamaq, müqavilə bağlamaq; qarşılıqlı öhdəlik götürmək; * шартӀунин ишара şərti işarə; шартӀунин наклоне
(-уни, -уна, -ар) şərf, şarf; сун шарф yun şərf.
(-и, -а): нерин шарфар qığırdaq, gəmircək (burun dəliklərində); bax чӀурф (чӀурфар).
təql. xış-xış səsi, xışıltı, xarıltı; шарх-шарх авун xış-xış eləmək, xışıldamaq.
bot. boymadərən, qanotu.
(-ди, -да, -ар) 1. çadra, çarşab; 2. məc. örtük, örtü, pərdə.
tex. şassi.
(-ди, -да, -ар) 1. dəridən altlıq tikilmiş, keyfiyyətsiz saplardan əldə toxunma qalın corab növü(ayaqqabı əvəzinə geymək üçün); 2
işlənməmiş (aşılanmamış) dəri (gön); шатур шаламар işlənməmiş göndən tikilmiş çarıq.
(-ди, -да, -ар) şafran (alma növü); шафрандин şafran -i [-ı].
(-ри, -ра) 1. şahmat daşları (fiqurları); 2. şahmat (oyunu).
şahmatçı.
bax хушракан.
(-из, -на, -а) bax шарх-шарх (шарх-шарх авун).
(-ди, -да, -яр) şaxta.
şaxtaçı (şaxtada işləyən fəhlə).
1. azğın, şəhvətpərəst, yava; əxlaqsız, pozğun, zinakar; 2. sümsük (it haqqında); 3. məc. ədəbsiz, nalayiq, yüngül, şit; шеври гаф ədəbsiz söz; 4
хьун f. 1. yavalaşmaq, həyasızlaşmaq, pozğunlaşmaq, əxlaqı pisləşmək; yoldan çıxmaq, pis yola düşmək; 2
1. azğınlıq, əxlaqsızlıq, yavalıq, zinakarlıq; 2. məc. vəhşilik, vəhşi halına gəlmə; qudurğanlıq; 3. dial
bax шевридаказ.
1. yava-yava, ədəbsizcəsinə, əxlaqsızcasına, həyasızcasına, utanmazcasına; 2. məc. azğıncasına, vəhşicəsinə; 3
(-ди, -да, -яр) şevro (keçi dərisindən hazırlanan yumşaq dəri növü); шевродин şevrodan tikilmiş.
dial. bax шагьвар.
(-ди, -да, -ар) şəhər; шегьердин şəhər -i [-ı].
şəhərli; шегьерви руш şəhərli qız.
1. şose, geniş yol; maqistral; şahrah (fars.); шегьре рехъ şose yol; 2. geniş (həq. və məc.).
1. genişlik; 2. məc. açıqlıq.
bax шехьиз-шехьиз.
(-ини, -ина, -эр) şey; əşya, maddə, zad; * са шей bir şey, bir zad, qeyri-məlum (qeyri-müəyyən) şey; са шейни heç nə, heç zad, heç bir şey
şey-şüy, hər cür lazımi şeylər, avadanlıq, müxəlləfat.
şeytanı, tətik (odlu silahda).
(-ди, -да, -ар) 1. din. şeytan; cin, iblis; 2. məc. araqarışdıran, fitnəkar, xəbərçi; hiyləgər, çox bic, kələkbaz, fəndgir; 3