MÜRƏBBİYƏ

is. [ ər. ] köhn. Qadın mürəbbi.
Rzaqulu xanın İran səfərinə məktəb və darülfünun yoldaşlarından maəda mürəbbiyəsi olan Mariya xanım da böyük maneələr göstərməkdə idi. M.S.Ordubadi.
Bir azdan sonra mürəbbiyə təkcə gəlib skamyanın üstündə əyləşdi. S.S.Axundov.

Синонимы

  • MÜRƏBBİYƏ tərbiyəçi
  • MÜRƏBBİYƏ mürəbbiyə bax tərbiyəçi
MÜRƏBBİLİK
MÜRƏBBİYƏLİK

Значение слова в других словарях