Azərbaycanca
Язык
Тип
Словари
Словари → Азербайджанско-лезгинский словарь

MİNACAT

[ər.] сущ. куьгьн. минажат (1. дин. Аллагьдиз дуьа авун; дуьа-нияз; 2. РагъэкъечӀдай патан зариятда Аллагьдиз хитаб ийидай хьтин шиир; 3. азан гуналди жемятдив агакьардай хабар).
#minacat #nət #qeysər #niyaz #dübarə #ac #kündür #silsiləcünban #mil-mil #təşbib #ala-çiy #əhvalat #məşəqqət #tövhid #meyar #дальше #hünər #qovğa #fındıqça #mücəssəmə
a b c ç d e ə f g h x i j k q l m n o ö p r s ş t u ü v y z
ma me mə mı mi mo mö mu mü
MİNAATAN
MİNAÇI
OBASTAN VİKİ
Minacat
Minacat — Şərq ədəbiyyatında işlək şeir çeşidlərindən biri olub məsnəvi və qəsidəyə yaxınlığı ilə səciyyələnir. Münacatda ulu yaradanın qüdrəti, böyüklüyü və onun ilahi keyfiyyətləri, insan təsəvvüründəki ucalığı tərənnüm olunur. Kainatın yaradıcısı kimi həm də qeyri-adi nizamlayıcı funksiyası, hər şeyi yerinə qoya bilməsi, tənzimləməsi vurğulanır. Klassik ədəbiyyatda şeir divanlarının başlanğıcında bir forma olaraq minacatlar ənənəvi xarakter almışdır. Aşıq yaradıcılığında da ustad sənətkarlar bu şeir çeşidindən yararlanmışlar. Şair Məmmədhüseynin, Molla Cumanın, Növrəs İmanın, Aşıq Nəcəfin və başqa sənətkarların yaradıcılığında minacatlar özünə geniş yer almışdır.

Значение слова в других словарях