nabələd
nabələd
[fars. na... və ər. bələd] прил., сущ. 1. белед тушир, чин тийизвай, масанай атанвай, течир; nabələd olmaq белед тахьун, чир тахьун, чизвачиз хьун, те
Полностью »1) is. étrang//er m, -ère f ; inconnu m, -e f ; 2) sif. étrang//er, -ère ; inconnu, -e ; non-initié, -e à qch ; non-famili//er, -ère ; profane, ignora
Полностью »I. i. stranger; ~ olmaq to be* a stranger II. s. strange, uninitiated; unfamiliar (to); ~ olmaq to be* strange; O, bu işə nabələddir
Полностью »I прил. 1. несведущий, непосвящённый во что-л. (не изучивший, не знающий чего-л.). Nabələd adam несведущий человек 2
Полностью »sif. və is. [fars. na… və ər. bələd] 1. Bələd olmayan, tanımayan, başqa yerdən gəlmiş. Nabələd kor olar
Полностью »не знакомый (с чем), не посвященный, несвыкшийся с новым положением, с новой местностью
Полностью »