ODUNQIRAN


1. sif. Odun qırmaq üçün işlədilən, odun doğramağa məxsus.
Əhmədin arvadı Nisə götürüb odunqıran baltanı üz qoydu meşəyə. (Nağıl).

2. bax odunçu.
ODUNKƏSƏN
ODUNLAŞMA

Значение слова в других словарях