PUÇUR
сущ. 1. кӀурукӀ, тӀур (ттарцин); 2. рах. стӀал-стӀал, курум-курум авахьзавай гьекь, гьекьедин стӀалар.
is. 1. Tumurcuq. Mən sakitcə dayanıb ağaca baxır, puçurlarına … diqqət edirdim. Mir Cəlal. 2. dan. Damcı-damcı axan tər, tər damcıları
Полностью »сущ. разг. 1. почка (зачаток цветка, листка, побега). Puçur qablanışı почкосложение (расположение зачатков листа, стебля или цветка в почке) 2
Полностью »(Gəncə, Qazax, Şəmkir, Şuşa, Tovuz, Zaqatala) tumurcuq. – Puçur xırdadı (Qazax); – A bala, ağajın puçurun niyə qırıf tökürsən! (Tovuz); – Ağacın puçur
Полностью »“Puçur-puçur tər tökür” deyirik. Tər ağac puçuruna oxşadığı üçün belə işlədirik. Sözün əsli burcaq kimi olub (türkmənlərdə indi də işlədilir)
Полностью »