1. Kəsilmiş, üzülüb ayrılmış, qopmuş, qopub düşmüş.
Adamlar daş pilləkənlərdən təmiz küçəyə enəndə qırılmış boyunbağı kimi səpələnib dağılırdılar.
2. Sınmış, parçalanmış, tikə-tikə olmuş. Qırılmış boşqablar.
3. dan. Qarğış, söyüş mənasında.
I прил. 1. сломанный 2. взломанный 3. оборванный, разорванный 4. разбитый, битый II в знач. сущ.; qırılmışlar! проклятые!
Полностью »прич. 1. атӀай, атӀана галатай, атӀана аватай (мес. хтар); 2. хайи, хана кӀус-кӀус хьайи (мес. къапар); 3
Полностью »