1. Turş bir şey dişləməkdən, yaxud dişə dəyməkdən kəsməz və uyuşmuş bir hala gəlmək. Alçadan dişlərim qamaşdı.
2. Parlaq bir şeyə və ya çox güclü işığa baxmaqdan, yaxud qaranlıqdan işığa çıxarkən qaralıb görməz hala düşmək. Günəşə baxdım, gözüm qamaşdı.
// Məc. mənada.
Siyah vəsmə zivər çəkibdir qaşa; Onu görən gözlər istər qamaşa.
Zöhrə! Sənin camalının şövqündən; Gün tutular, göz qamaşar, ay gəlməz. ().