1. din. Qiblə yeri, qiblə tərəfi (bax qiblə 1-ci mənada).
2. Keçmişdə padşahlara verilən ünvanlardan biri.
Əsrin padşahını, əhalinin yüz illərcə ölüsünün və dirisinin sahibi və qibləgahı xoruz şəklinə salmaq mümkün imiş.
3. məc. şair. tənt. Klassik ədəbiyyatda gözəlin, sevgilinin epitetlərindən biri.
Gər sənin yüzün degil aşiqlər üçün qibləgah; Bəs nədən buldu hilal qaşların mehrablər?
Qaşlarının tağı qibləgahımdır; Fəda qılım din-imanı mən sənə.