1. Namaz qılarkən müsəlmanların üzlərini çevirdikləri tərəf (Məkkədə müqəddəs sayılan Kəbə adlı binanın səmti).
Burada axund molla Tağı durdu namaza, üzünü qibləyə çöndərdi.
2. Cənub, cənub tərəf. Külək qiblədən əsir.
– Səhər-səhər sərin qiblə yelləri; Heç yolun düşdümü canan dağına?
Belə kölgəlik tikəndə, gərək elə tikilsin ki, səbətləri üzü qibləyə qoymaq [mümkün] olsun.
Ağıçı Bədircahanın evi şəhərin qiblə tərəfində, qayanın üstündə, çox basəfa olan yerdədir.
◊ Qibleyi-aləm köhn. – müsəlman Şərqində hökmdara müraciət forması.
[Böyükxanım:] Azərbaycan xalqı qibleyi-aləmin qurduğu üsuli-idarəni istəmir.
Şah hiddətlə dedi: – Sadıq xan, sən də belə!… Bir demirsən ki, niyə Məmməd bəy qibleyi-aləmin hüzuruna gəlmir?…
