1. Od üstündə qalaraq yüksək hərarət almış, yandırıcı dərəcədə istilənmiş.
Yaşıl qədəkdən uzun arxalıq geymiş, başına qırmızı sarıqlı sərpuş qoymuş bir sehrkar ocaqda qızmış ərsini dilinin üstünə basırdı.
2. məc. Özündən çıxmış, qızışmış, coşmuş, azğın. Qızmış dəvə. Qızmış öküz.
– Rövşən qızmış pələngə döndü. “”.
Hər vuranda yetmiş bədən sərilərdi birdən yerə; Kişnədikcə qızmış Qırat, səs düşərdi dərələrə.