RÜTBƏLİ

sif. Rütbəsi olan, müəyyən rütbə sahibi olan.
Əbülfət mirzə qapını açan kimi qarşısında böyük rütbəli bir İran məmurunu və iki nəfər də polis nəfərini gördü. M.S.Ordubadi.
Hacı böyük rütbəli adamlarla oturub-durduğu kimi xırda-xuruş müəllimlərlə də söhbətdən xoşlanır. Qantəmir.

Синонимы

  • RÜTBƏLİ dərəcəli — vəzifəli
RÜTBƏ
RÜTBƏSİZ

Значение слова в других словарях

-адь-(я) архипела́г выпека́ние завива́ться кормово́й куртиза́нка ма́ние пейза́н плётка покопоши́ться предпринима́тельство тра́ффик упо́р спря́чь наровить суни antheral fire-hook rare track-and-field athletics trappy wishbone lever вопросить долгота нашалить